యోగపరంగా ఔన్నత్యాన్ని పొందిన సాధకుడు భవిష్యత్తులోకి తొంగి చూడటం సాధ్యమే.మామూలుగా చాలామందికి ఈ స్ఫురణశక్తి సహజంగా జన్మతహా ఉంటుంది.దానిని ధ్యానాభ్యాసంతో వృద్ధి చేసుకోగలిగితే భవిష్యత్తులోకి చూడటం పెద్ద గొప్పవిషయం ఏమీకాదు. అయితే ఇటువంటి సిద్ధుల కోసం అదే పనిగా పాకులాడకూడదు. మన దారిలో మనం ముందుకు సాగుతుంటే వాటంతట అవి వస్తూ,పోతూ ఉంటాయి అని మహనీయులు చెబుతారు.
మొన్న రెండు రోజులు చెన్నైలో ఉన్నాను.అప్పుడు రెండు విచిత్ర సంఘటనలు జరిగాయి. వాటికి ఈ సబ్జెక్ట్ కు సంబంధం ఉన్నది. వాటిని నా బ్లాగు అభిమానులతో పంచుకుందామని ఈ పోస్ట్ రాస్తున్నాను.
మొదటి సంఘటన
చెన్నైలో ఒక మిత్రునితో మాట్లాడుతూ ఒక ఆఫీస్ గదిలో కూర్చుని ఉన్నాను. సంభాషణ ఆఫీస్ విషయాలపైన నడుస్తున్నది.అకస్మాత్తుగా నాకొక ఆలోచన వచ్చింది.ఆ ఆలోచనకు అప్పుడు నడుస్తున్న సంభాషణకూ ఎటువంటి సంబంధం లేదు. మన గదిలోనికి బయటనుంచి ఒక తేనెటీగో ఇంకేదో పురుగో వచ్చినటువంటి భావన కలిగింది.ఇంకొక ఉదాహరణ చెప్పాలంటే, వానాకాలంలో అకస్మాత్తుగా ఆకాశంలో మెరుపు మెరిసినట్లుగా అనిపించింది. ఇంతకీ ఆ ఆలోచన ఏమిటో కాదు. ఇప్పుడు గదిలో కరెంట్ పోతుందేమో? అనిపించింది. అప్పుడు నడుస్తున్న సంభాషణకు ఏమాత్రం సంబంధం లేని ఈ ఆలోచనకు నాకే నవ్వొచ్చింది.
సరే మళ్ళీ సంభాషణ కొనసాగిస్తున్నాను.ఒక నిముషం కూడా గడవలేదు. హఠాత్తుగా కరెంట్ పోయింది. ఈ సమయంలో ఈ కరెంట్ పోవటం ఏమిటో అని నా మిత్రుడు విసుక్కున్నాడు. నేను మౌనంగా ఉన్నాను. చాలా సేపు కరెంట్ రాలేదు. మేము లేచి బయటకు వచ్చాము.
రెండవ సంఘటన
మరుసటి రోజున చెన్నైలోనే ఒక సెంటర్లో నిలబడి ఒక మిత్రునితో మాట్లాడుతూ ఉన్నాను. వాహనాలు మనుష్యులతో రోడ్డు మహారద్దీగా ఉంది. ఇంతలో నిన్న కలిగిన ఆలోచన లాటిదే ఇంకొక ఆలోచన అకస్మాత్తుగా వచ్చింది. మాట్లాడుతూ ఉన్నవాణ్ణి ఒక్కక్షణం ఆగాను.మాట్లాడుతూ అకస్మాత్తుగా మౌనం వహించటం చూచి నా మిత్రుడు కంగారుపడి ఏమైంది అని అడిగాడు. నా ఆలోచనకు నాకే భయం వేసింది.అది నేను కావాలని చేసిన ఆలోచన కాదు.అకస్మాత్తుగా ఎవరో మన గదిలోకి చొరబడినటువండి భావన లాటిదే మనోవీధిలో కలుగుతుంది.ఇప్పుడిక్కడ ఏదన్నా ఏక్సిడెంట్ జరుగుతుందేమో? అన్న ఆలోచన మెరుపులా క్షణకాలం మెదిలింది.
మళ్లీ మామూలుగా మా సబ్జెక్ట్ మాట్లాడుకుంటున్నాము.దాదాపు ఒక నిముషంలోపే అరుపులు కేకలు వినిపించాయి.ఏమిటా అని తలతిప్పి చూచాము. ఒక సైకిలిష్టు, ఒక స్కూటరిష్టు గుద్దుకొని కిందపడ్దారు.లేచి తమిళంలో పెద్ద పెద్దగా అరుచుకుంటున్నారు.ఎవరికీ దెబ్బలు పెద్దగా తగలలేదు. కాసేపటి తర్వాత ఎవరి దారిన వాళ్లు పోయారు.
గుర్తొచ్చిన పాత జ్ఞాపకం
నా కాలేజి రోజులలో జరిగిన ఒక సంఘటన ఈ సందర్భంగా గుర్తు వస్తున్నది. అప్పుడు నాకొక సైకిలుండేది. నేను నర్సరావుపేటలోని రెడ్డి కాలేజీలో ఇంటర్ చదివాను. ఆ సైకిల్ మీద కొన్నాళ్ళు కాలేజికి పోతుండేవాణ్ణి. ఆ సైకిలుకి బాటరీతొ పనిచేసే ఒక హారన్ ను హాండిల్ దగ్గర పెట్టించాను. అది స్కూటర్ హారన్ లాగా మోగేది. సైకిలు బెల్లు కొట్టకుండా ఆ హారన్ మోగించేవాణ్ణి.
ఒక రోజు క్లాసులో కూర్చుని పాఠం వింటుండగా, హారన్ ఎవరన్న కొట్టేశారేమో అన్న ఆలోచన హఠాత్తుగా మనస్సులో మెదిలింది.క్లాసు అయిన తర్వాత ఇంటికి పోదామని సైకిలు షెడ్డుకు వచ్చి చూస్తే, ఎవరో సైకిల్ హారన్ కోసి తీసుకుపోయారు.ప్రిన్సిపాల్ కు కంప్లెయింట్ చేస్తే, అదే షెడ్డులో నా సైకిలే పోయింది,నీకు పోయింది సైకిల్ హారనేగా, సంతోషించు అని ఆయన సలహా ఇచ్చాడు.పైగా, సైకిల్ బెల్లు ఉండగా అటువంటి హారన్ ఎందుకు పెట్టించావు అని నన్నే మందలించాడు.
యోగశక్తితో భవిష్యత్తులోకి తొంగి చూడగలమా?
ఈ రకమైన స్ఫురణగా వచ్చే ఆలోచనలు మనం కావాలని ఊహిస్తే జరిగేవి కావు.వాటంతట అవి హఠాత్తుగా స్పురిస్తాయి.కొద్దిసేపటి తర్వాత ఆ సంఘటన జరగడం మనం చూడవచ్చు. ఇలా చాలాసార్లు జరుగుతుంది. చాలామందికి ఇటువంటి స్ఫురణశక్తి ఉంటుంది. మనం ఒక వ్యక్తి గురించి అనుకుంటాం. కొద్ది సేపటి తర్వాత ఆవ్యక్తి నుంచి ఫోన్ వస్తుంది. లేదా అనుకోకుండా ఆవ్యక్తి తారసపడటం జరుగుతుంది.
ఇటువంటి సంఘటనలు జరిగే జాతకులకు సాధారణంగా పంచమ స్థానంతోగాని,నవమస్థానంతోగాని,ద్వాదశస్థానంతోగాని కేతుసంబంధం ఉంటుంది.ఈ సంబంధం రాశి,గ్రహ,నక్షత్రపరంగా ఉండవచ్చు. ఆయా గ్రహయుతుల బలాబలాలను బట్టి ఈ శక్తి లో తేడాలుంటాయి.
సహజంగా వచ్చిన ఈశక్తిని, యోగ-ధ్యానాభ్యాసాల ద్వారా బాగా వృద్ధి చేసుకుంటే జరుగబోయే విషయాలు చాలా ముందుగానే తెలిసిపోతుంటాయి. బాగా అభ్యాసం వచ్చిన తర్వాత మనమే భవిష్యత్తులోనికి తొంగి చూడవచ్చు. ఈ ప్రక్రియ పూర్తిగా సాధ్యమే. కాకుంటే దీనికి సాధన అవసరం. రోజూ కనీసం రెండు గంటలు ధ్యానానికి వినియోగించగలిగితే ఇది సాధించటం తేలికైన విషయమే.
అయితే భవిష్యత్తులోకి తొంగి చూస్తే మనసు చాలా గజిబిజి అవుతుంది. ఈ అనుభవం స్వప్నానుభవాన్ని పోలి ఉంటుంది. భవిష్యత్తుకు సంబంధించిన చెడు సంఘటనలను చూస్తున్నప్పుడు- పీడకలలు కంటున్నప్పుడు మనకు కలిగే చికాకు,అసహనం, ఉక్కిరిబిక్కిరి అవటం వంటి అనుభూతులే ధ్యానంలోనూ కలుగుతాయి. సాధారణంగా భవిష్యదర్శనం చేస్తున్నప్పుడు మూడు విధాలైన అనుభవాలు కలుగుతాయి.
ఒకటో రకం:
మనకు కనిపించే దృశ్యంలో మనం కూడా ఒక పాత్రగా ఉంటాము. అలాంటప్పుడు, ఆ సంఘటనలోని భావోద్వేగాలు, మంచివి గాని, చెడువి గాని మనల్ని కూడా కుదిపేస్తాయి.అంటే వాటిని మనం రెండుసార్లు అనుభవించవలసి వస్తుంది. ఒకసారి ధ్యానంలో, ఒకసారి నిజ జీవితంలో. కాని జరుగబోతున్న సంగతి మనకు తెలుసు కనుక, నిజంగా జరిగినప్పుడు అంత బాధ కలుగదు. ఆనందమూ కలుగదు. సాధారణంగా ఇటువంటి పరిణతి లేని సాధకుడు ఈ స్థాయిని అందుకోలేడు.
రెండవ రకం:
ఈ దృశ్యాలలో జరుగుతున్న సంఘటనను మనం ఒక సాక్షిగా చూస్తున్నట్లు కనబడుతుంది. అప్పుడు కూడా ఆయా వ్యక్తులతో మనకున్న బాంధవ్యాన్ని బట్టి, ఆ సంఘటనలోని భయాన్ని, బాధను, సంతోషాన్ని మన మనస్సు అనుభవిస్తుంది. కాకపోతే, మొదటిరకం దృశ్యాల లాగా ఎక్కువ తాదాత్మ్యత ఉండదు. కనుక అనుభూతి స్థాయిలో కూడా తేడా ఉంటుంది.
మూడవది అయిన ఉదాసీన స్థితి:
దీనిలో మనకు ఎటువంటి స్పందనా ఉండదు. మనకు కనబడుతున్న దృశ్యంలో ఉన్న పాత్రలైన వ్యక్తులతో, వారు మనకు అతి సన్నిహితు లైనప్పటికీ, మనకు మానసికంగా ఎటువంటి తీవ్ర అనుబంధమూ ఉండదు. అంటే ధ్యానాభ్యాసం వల్ల భావోద్వేగాలను పూర్తిగా నియంత్రణలోకి తెచ్చుకున్న స్థితి.ఇది కొంచెం ఉన్నతస్థాయి. అటువంటప్పుడు మనకు కనిపిస్తున్న సంఘటన మన మనస్సుని ఏ రకంగానూ ప్రభావితం చెయ్యలేదు. భయంగాని, బాధగాని, సంతోషంగాని కలుగవు.మనం విడిగా నిలబడి ఒక సినిమాను చూస్తున్నట్లుగా ఉంటుంది.
ఈ మూడు స్థాయిలలో మనం ఏ స్థాయిలో ఉన్నామన్న దాన్ని బట్టి మన యౌగిక పరిణతిని మనమే అంచనా వేసుకోవచ్చు. తద్వారా ధ్యానసాధన తీవ్ర తరం చేసి ఇంకా ఉన్నత స్థాయిలను అందుకోవచ్చు. కాని ఇటువంటి స్వల్ప సిద్ధులను లక్ష్యపెట్టి వాటికోసం అదేపనిగా పాకులాడకూడదు.అప్పుడు అవి దొరుకుతాయిగాని, ఆ స్థితిని దాటి పై స్థాయిలు అందుకోలేము.వీటియందలి మన ఆసక్తే మన పురోగతికి ప్రతిబంధకంగా మారుతుంది.
మనం ఒక పనిమీద దూర ప్రదేశానికి పోతున్నపుడు,దారిలో కనిపించిన షాపు దగ్గరో,ఇంకే రోడ్డుపక్కన గారడీ దగ్గరో నిలబడిపోతే మన గమ్యం చేరలేము. లేదా బాగా ఆలస్యంగా చేరుకుంటాము. ఇది కూడా అటువంటిదే. దూరదర్శనం, దూరశ్రవణం వంటి సిద్దులు సాధనా పరిపక్వంలో వాటంతట అవే కలుగుతాయి. కాని వాటికి ప్రాధాన్యత ఇస్తే మన ప్రయాణం అక్కడితో ఆగిపోతుంది. స్వామి నందానందగారు మొదలైన నా గురువులు ఇవే మాటలు నాకు చెప్పారు.
మొన్న రెండు రోజులు చెన్నైలో ఉన్నాను.అప్పుడు రెండు విచిత్ర సంఘటనలు జరిగాయి. వాటికి ఈ సబ్జెక్ట్ కు సంబంధం ఉన్నది. వాటిని నా బ్లాగు అభిమానులతో పంచుకుందామని ఈ పోస్ట్ రాస్తున్నాను.
మొదటి సంఘటన
చెన్నైలో ఒక మిత్రునితో మాట్లాడుతూ ఒక ఆఫీస్ గదిలో కూర్చుని ఉన్నాను. సంభాషణ ఆఫీస్ విషయాలపైన నడుస్తున్నది.అకస్మాత్తుగా నాకొక ఆలోచన వచ్చింది.ఆ ఆలోచనకు అప్పుడు నడుస్తున్న సంభాషణకూ ఎటువంటి సంబంధం లేదు. మన గదిలోనికి బయటనుంచి ఒక తేనెటీగో ఇంకేదో పురుగో వచ్చినటువంటి భావన కలిగింది.ఇంకొక ఉదాహరణ చెప్పాలంటే, వానాకాలంలో అకస్మాత్తుగా ఆకాశంలో మెరుపు మెరిసినట్లుగా అనిపించింది. ఇంతకీ ఆ ఆలోచన ఏమిటో కాదు. ఇప్పుడు గదిలో కరెంట్ పోతుందేమో? అనిపించింది. అప్పుడు నడుస్తున్న సంభాషణకు ఏమాత్రం సంబంధం లేని ఈ ఆలోచనకు నాకే నవ్వొచ్చింది.
సరే మళ్ళీ సంభాషణ కొనసాగిస్తున్నాను.ఒక నిముషం కూడా గడవలేదు. హఠాత్తుగా కరెంట్ పోయింది. ఈ సమయంలో ఈ కరెంట్ పోవటం ఏమిటో అని నా మిత్రుడు విసుక్కున్నాడు. నేను మౌనంగా ఉన్నాను. చాలా సేపు కరెంట్ రాలేదు. మేము లేచి బయటకు వచ్చాము.
రెండవ సంఘటన
మరుసటి రోజున చెన్నైలోనే ఒక సెంటర్లో నిలబడి ఒక మిత్రునితో మాట్లాడుతూ ఉన్నాను. వాహనాలు మనుష్యులతో రోడ్డు మహారద్దీగా ఉంది. ఇంతలో నిన్న కలిగిన ఆలోచన లాటిదే ఇంకొక ఆలోచన అకస్మాత్తుగా వచ్చింది. మాట్లాడుతూ ఉన్నవాణ్ణి ఒక్కక్షణం ఆగాను.మాట్లాడుతూ అకస్మాత్తుగా మౌనం వహించటం చూచి నా మిత్రుడు కంగారుపడి ఏమైంది అని అడిగాడు. నా ఆలోచనకు నాకే భయం వేసింది.అది నేను కావాలని చేసిన ఆలోచన కాదు.అకస్మాత్తుగా ఎవరో మన గదిలోకి చొరబడినటువండి భావన లాటిదే మనోవీధిలో కలుగుతుంది.ఇప్పుడిక్కడ ఏదన్నా ఏక్సిడెంట్ జరుగుతుందేమో? అన్న ఆలోచన మెరుపులా క్షణకాలం మెదిలింది.
మళ్లీ మామూలుగా మా సబ్జెక్ట్ మాట్లాడుకుంటున్నాము.దాదాపు ఒక నిముషంలోపే అరుపులు కేకలు వినిపించాయి.ఏమిటా అని తలతిప్పి చూచాము. ఒక సైకిలిష్టు, ఒక స్కూటరిష్టు గుద్దుకొని కిందపడ్దారు.లేచి తమిళంలో పెద్ద పెద్దగా అరుచుకుంటున్నారు.ఎవరికీ దెబ్బలు పెద్దగా తగలలేదు. కాసేపటి తర్వాత ఎవరి దారిన వాళ్లు పోయారు.
గుర్తొచ్చిన పాత జ్ఞాపకం
నా కాలేజి రోజులలో జరిగిన ఒక సంఘటన ఈ సందర్భంగా గుర్తు వస్తున్నది. అప్పుడు నాకొక సైకిలుండేది. నేను నర్సరావుపేటలోని రెడ్డి కాలేజీలో ఇంటర్ చదివాను. ఆ సైకిల్ మీద కొన్నాళ్ళు కాలేజికి పోతుండేవాణ్ణి. ఆ సైకిలుకి బాటరీతొ పనిచేసే ఒక హారన్ ను హాండిల్ దగ్గర పెట్టించాను. అది స్కూటర్ హారన్ లాగా మోగేది. సైకిలు బెల్లు కొట్టకుండా ఆ హారన్ మోగించేవాణ్ణి.
ఒక రోజు క్లాసులో కూర్చుని పాఠం వింటుండగా, హారన్ ఎవరన్న కొట్టేశారేమో అన్న ఆలోచన హఠాత్తుగా మనస్సులో మెదిలింది.క్లాసు అయిన తర్వాత ఇంటికి పోదామని సైకిలు షెడ్డుకు వచ్చి చూస్తే, ఎవరో సైకిల్ హారన్ కోసి తీసుకుపోయారు.ప్రిన్సిపాల్ కు కంప్లెయింట్ చేస్తే, అదే షెడ్డులో నా సైకిలే పోయింది,నీకు పోయింది సైకిల్ హారనేగా, సంతోషించు అని ఆయన సలహా ఇచ్చాడు.పైగా, సైకిల్ బెల్లు ఉండగా అటువంటి హారన్ ఎందుకు పెట్టించావు అని నన్నే మందలించాడు.
యోగశక్తితో భవిష్యత్తులోకి తొంగి చూడగలమా?
ఈ రకమైన స్ఫురణగా వచ్చే ఆలోచనలు మనం కావాలని ఊహిస్తే జరిగేవి కావు.వాటంతట అవి హఠాత్తుగా స్పురిస్తాయి.కొద్దిసేపటి తర్వాత ఆ సంఘటన జరగడం మనం చూడవచ్చు. ఇలా చాలాసార్లు జరుగుతుంది. చాలామందికి ఇటువంటి స్ఫురణశక్తి ఉంటుంది. మనం ఒక వ్యక్తి గురించి అనుకుంటాం. కొద్ది సేపటి తర్వాత ఆవ్యక్తి నుంచి ఫోన్ వస్తుంది. లేదా అనుకోకుండా ఆవ్యక్తి తారసపడటం జరుగుతుంది.
ఇటువంటి సంఘటనలు జరిగే జాతకులకు సాధారణంగా పంచమ స్థానంతోగాని,నవమస్థానంతోగాని,ద్వాదశస్థానంతోగాని కేతుసంబంధం ఉంటుంది.ఈ సంబంధం రాశి,గ్రహ,నక్షత్రపరంగా ఉండవచ్చు. ఆయా గ్రహయుతుల బలాబలాలను బట్టి ఈ శక్తి లో తేడాలుంటాయి.
సహజంగా వచ్చిన ఈశక్తిని, యోగ-ధ్యానాభ్యాసాల ద్వారా బాగా వృద్ధి చేసుకుంటే జరుగబోయే విషయాలు చాలా ముందుగానే తెలిసిపోతుంటాయి. బాగా అభ్యాసం వచ్చిన తర్వాత మనమే భవిష్యత్తులోనికి తొంగి చూడవచ్చు. ఈ ప్రక్రియ పూర్తిగా సాధ్యమే. కాకుంటే దీనికి సాధన అవసరం. రోజూ కనీసం రెండు గంటలు ధ్యానానికి వినియోగించగలిగితే ఇది సాధించటం తేలికైన విషయమే.
అయితే భవిష్యత్తులోకి తొంగి చూస్తే మనసు చాలా గజిబిజి అవుతుంది. ఈ అనుభవం స్వప్నానుభవాన్ని పోలి ఉంటుంది. భవిష్యత్తుకు సంబంధించిన చెడు సంఘటనలను చూస్తున్నప్పుడు- పీడకలలు కంటున్నప్పుడు మనకు కలిగే చికాకు,అసహనం, ఉక్కిరిబిక్కిరి అవటం వంటి అనుభూతులే ధ్యానంలోనూ కలుగుతాయి. సాధారణంగా భవిష్యదర్శనం చేస్తున్నప్పుడు మూడు విధాలైన అనుభవాలు కలుగుతాయి.
ఒకటో రకం:
మనకు కనిపించే దృశ్యంలో మనం కూడా ఒక పాత్రగా ఉంటాము. అలాంటప్పుడు, ఆ సంఘటనలోని భావోద్వేగాలు, మంచివి గాని, చెడువి గాని మనల్ని కూడా కుదిపేస్తాయి.అంటే వాటిని మనం రెండుసార్లు అనుభవించవలసి వస్తుంది. ఒకసారి ధ్యానంలో, ఒకసారి నిజ జీవితంలో. కాని జరుగబోతున్న సంగతి మనకు తెలుసు కనుక, నిజంగా జరిగినప్పుడు అంత బాధ కలుగదు. ఆనందమూ కలుగదు. సాధారణంగా ఇటువంటి పరిణతి లేని సాధకుడు ఈ స్థాయిని అందుకోలేడు.
రెండవ రకం:
ఈ దృశ్యాలలో జరుగుతున్న సంఘటనను మనం ఒక సాక్షిగా చూస్తున్నట్లు కనబడుతుంది. అప్పుడు కూడా ఆయా వ్యక్తులతో మనకున్న బాంధవ్యాన్ని బట్టి, ఆ సంఘటనలోని భయాన్ని, బాధను, సంతోషాన్ని మన మనస్సు అనుభవిస్తుంది. కాకపోతే, మొదటిరకం దృశ్యాల లాగా ఎక్కువ తాదాత్మ్యత ఉండదు. కనుక అనుభూతి స్థాయిలో కూడా తేడా ఉంటుంది.
మూడవది అయిన ఉదాసీన స్థితి:
దీనిలో మనకు ఎటువంటి స్పందనా ఉండదు. మనకు కనబడుతున్న దృశ్యంలో ఉన్న పాత్రలైన వ్యక్తులతో, వారు మనకు అతి సన్నిహితు లైనప్పటికీ, మనకు మానసికంగా ఎటువంటి తీవ్ర అనుబంధమూ ఉండదు. అంటే ధ్యానాభ్యాసం వల్ల భావోద్వేగాలను పూర్తిగా నియంత్రణలోకి తెచ్చుకున్న స్థితి.ఇది కొంచెం ఉన్నతస్థాయి. అటువంటప్పుడు మనకు కనిపిస్తున్న సంఘటన మన మనస్సుని ఏ రకంగానూ ప్రభావితం చెయ్యలేదు. భయంగాని, బాధగాని, సంతోషంగాని కలుగవు.మనం విడిగా నిలబడి ఒక సినిమాను చూస్తున్నట్లుగా ఉంటుంది.
ఈ మూడు స్థాయిలలో మనం ఏ స్థాయిలో ఉన్నామన్న దాన్ని బట్టి మన యౌగిక పరిణతిని మనమే అంచనా వేసుకోవచ్చు. తద్వారా ధ్యానసాధన తీవ్ర తరం చేసి ఇంకా ఉన్నత స్థాయిలను అందుకోవచ్చు. కాని ఇటువంటి స్వల్ప సిద్ధులను లక్ష్యపెట్టి వాటికోసం అదేపనిగా పాకులాడకూడదు.అప్పుడు అవి దొరుకుతాయిగాని, ఆ స్థితిని దాటి పై స్థాయిలు అందుకోలేము.వీటియందలి మన ఆసక్తే మన పురోగతికి ప్రతిబంధకంగా మారుతుంది.
మనం ఒక పనిమీద దూర ప్రదేశానికి పోతున్నపుడు,దారిలో కనిపించిన షాపు దగ్గరో,ఇంకే రోడ్డుపక్కన గారడీ దగ్గరో నిలబడిపోతే మన గమ్యం చేరలేము. లేదా బాగా ఆలస్యంగా చేరుకుంటాము. ఇది కూడా అటువంటిదే. దూరదర్శనం, దూరశ్రవణం వంటి సిద్దులు సాధనా పరిపక్వంలో వాటంతట అవే కలుగుతాయి. కాని వాటికి ప్రాధాన్యత ఇస్తే మన ప్రయాణం అక్కడితో ఆగిపోతుంది. స్వామి నందానందగారు మొదలైన నా గురువులు ఇవే మాటలు నాకు చెప్పారు.
