నేను ఉద్యోగ రీత్యా తరచూ ప్రయాణాలు చెయ్యవలసి ఉంటుంది.కనుక రకరకాల మనుషులను,రకరకాల మనస్తత్వాలనూ చాలా తరచుగా గమనించే అవకాశం నాకు ఉంటుంది.ప్రయాణం చెయ్యకపోయినా ప్రతిరోజూ ఎంతోమందితో మాట్లాడే పరిస్తితి ఉంటుంది.తద్వారా,లోకాన్ని దగ్గరగా పరిశీలించే అవకాశం నాకు కలుగుతూ ఉంటుంది.దానిలోనుంచే నా అభిప్రాయాలు ఏర్పడతాయి.ఎంతో పరిశీలన తర్వాతే నేను నా అభిప్రాయాలు ఏర్పరచుకుంటాను.ఇంట్లో కూచుని ఎటూ కదలకుండా న్యూస్ పేపరూ టీవీ మాత్రమె చూసి ఏదేదో ఊహించుకునే వారికి అందుకే నా భావాలు నచ్చవు.ఎందుకంటే వారికి లోకానుభవం లేదు.ప్రపంచం ఎంత దరిద్రంగా ఉందో వారు ఊహించలేరు.ఇల్లు కదలకుండా ఉండేవారికి అంతా బాగున్నట్లే అనిపిస్తుంది.బావిలో కప్పకి దాని ప్రపంచం స్వర్గంలానే అనిపించడంలో వింత లేదు.
నిన్నటి రోజున నరసరావుపేట వెళ్ళాను.ఆ ఊళ్ళో నేను ఇంటరూ,డిగ్రీ చదివాను.బ్రహ్మానందరెడ్డి కాలేజీ,SSN కాలేజీ ఎలా ఉన్నాయో చూద్దామని ఒకసారి అటు వెళ్ళి వచ్చాను.ఆ సమయంలోనే నాకు ఫోనొచ్చింది.డిల్లీ రేప్ కేస్ అమ్మాయి చనిపోయింది అని ఒక మిత్రుడు ఫోన్ లో చెప్పాడు.అది విని గతంలో జరిగిన ఒక సంఘటన నాకు గుర్తొచ్చింది.
రెడ్డి కాలేజీ పక్కన సత్యనారాయణ టాకీస్ అని ఒక సినిమా హాల్ ఉండేది.ప్రస్తుతం అది లేదు. అసలు రెడ్డి కాలేజీనే ఒక చెరువులో ఉండేది. ఆ చెరువు అంతా ఇప్పుడు మాయమై,అదంతా ఇళ్ళు పడి పెద్ద కాలనీ అయిపొయింది. 1979 లో అనుకుంటాను ఈ సత్యనారాయణ టాకీస్ దగ్గర ఒక దారుణమైన రేప్ కేస్ జరిగింది.హాలు బయట షోడా బండి నడుపుతూ ఒక టీనేజీ అమ్మాయి ఉండేది.పాపం కుటుంబ పరిస్థితులు అన్నీ సరిగ్గా ఉంటే ఏదో కాలేజీలో చక్కగా చదువుకుంటూ ఉండాల్సిన పిల్ల.ఒకరోజున స్నేహితులతో కలిసి నేను సెకండ్ షో సినిమాకు వెళ్ళాను.అంత రాత్రి సమయంలో కూడా ఆ అమ్మాయి షోడాలు అమ్ముతూ ఉన్నది.అక్కడ ఉన్న వెకిలి మనుషులూ,ఆ వాతావరణమూ చూచి ఈ అమ్మాయికి త్వరలో ఏదో జరుగుతుంది,పాపం ఈ పని మానేస్తే బాగుండు అని మేం అనుకున్నాం.తర్వాత ఒకటి రెండు నెలలకు ఆ అమ్మాయి గేంగ్ రేప్ కు గురై దారుణంగా చంపబడింది.
దగ్గరలో ఉన్న ఒక కాలేజీ ప్రాంగణంలో కొందరు వ్యక్తులు రాత్రిపూట తాగుతూ కూచుని ఈ అమ్మాయిని షోడాలు తెమ్మని పిలిచినట్లు,ఈ అమ్మాయి అవి తీసుకుని ఆ చీకట్లో అంత రాత్రి పూట ఆ కాలేజీలోకి వెళ్ళినట్లు,తర్వాత మానభంగానికి గురై శవమై తేలినట్లు అందరూ అనుకున్నారు.సభ్య భాషలో వ్రాయలేనంత దారుణంగా ఆ అమ్మాయిని చెరిచి చంపేశారు.గుట్టు చప్పుడు కాకుండా ఆ అమ్మాయిని పాతి పెట్టారు.స్మశానం SSN కాలేజీ హాస్టల్ పక్కనే ఉన్నది.మా హాస్టల్ టెర్రేస్ పైకి ఎక్కితే స్మశానం అంతా చక్కగా కనిపిస్తుంది.
పదిహేను రోజుల తరవాత,తల్లిదండ్రుల గొడవ వల్లా,విద్యార్ధి సంఘాల చొరవ వల్లా,మళ్ళీ శవాన్ని తవ్వి తీసి పరీక్షలు చేశారు.ఆ తవ్వే సమయంలో మేం హాస్టల్ పైకెక్కి ఆ తంతు అంతా చూచాం. తర్వాత ఆ కేస్ ఏమైందో అతీ గతీ లేదు.ఒక లోకల్ మున్సిపాలిటీ కౌన్సిలరూ అతని అనుచరులూ కలిసి ఆ పని చేశారనీ,వారికి రాజకీయ అండదండలు పుష్కలంగా ఉన్నాయనీ అందుకే వారు తప్పించుకున్నారనీ అప్పట్లో చెప్పుకున్నారు.
మనదేశంలో ఇలాంటి దారుణ రేపులు హత్యలు ప్రతి రోజూ జరుగుతూనే ఉన్నాయి.అయితే బయటకి రావు.అంతే.అక్కడి దాకా ఎందుకు?నిన్న గాక మొన్న జరిగిన ఆయేషా మీరా కేస్ ఏమైంది?ఎవడో అనామకుడిని దోషిగా నిలబెట్టి అసలు నిందితులను తప్పించారని ఆమె తల్లిదండ్రులు ఇప్పటికీ కనిపించిన ప్రతి ఫోరం లోనూ మొత్తుకుంటూనే ఉన్నారు.ఎవరైనా పట్టించుకున్నారా?వారికి ఇప్పటికైనా న్యాయం జరిగిందా?
అసలు ఈ ఉదంతాలలో మన తప్పుకూడా ఉందని నేనంటాను.రాత్రిళ్ళు అమ్మాయిలు రెచ్చగొట్టే దుస్తులు వేసుకుని రోడ్డుమీద తిరుగుతూ ఉంటే ఈ దేశంలో ఎవడు ఊరుకుంటాడు? అనే ధోరణిలో మొన్న ఒక రాజకీయ నాయకుడు కూడా కామెంట్ చేసాడు.అతన్ని దుమ్మెత్తి పోశారు.అతను చెప్పిన దాంట్లో నిజం ఉన్నది.అతను ప్రాక్టికల్ గా మాట్లాడాడు.'అలాంటి డ్రస్సులు వేసుకుంటే అలా చేస్తారా?అంటే మేం ఎలాంటి డ్రస్సులు వేసుకోవాలో కూడా మీరే నిర్ణయిస్తారా?'అని మహిళాసంఘాలు ఊగిపోయాయి. నిజమే. వారు చెప్పేది ఒక సభ్య సమాజంలో అయితే జరుగుతుంది.అక్కడ మహిళలు ఎలాంటి డ్రస్సులు వేసుకున్నా ఎవరూ పట్టించుకోరు.కాని మనది సభ్యసమాజం కాదు.సభ్యసమాజంలా కనిపిస్తున్న ఒక కుళ్ళిపోయిన సమాజం.మనుషుల రూపాల్లో జంతువులు తిరుగుతున్నాయని నేను ఇంతకు ముందు వ్రాస్తే చాలామంది నన్ను విమర్శించారు.ఇప్పుడు వారే నేనన్నది నిజం అంటున్నారు.
మనం ఉన్నది ఒక sexually repressed society అయినప్పుడు,ఒక కుళ్ళిపోయిన నకిలీ సమాజం అయినప్పుడు మన జాగ్రత్తలో మనం ఉండాలి అని ఆ రాజకీయ నాయకుడి ఉద్దేశ్యం.దానిని వక్రీకరించి,మీకు రక్షణ కల్పించడం చేతకాక,అమ్మాయిలను అంటున్నారంటూ ఏదేదో గొడవ చేస్తే సమస్య ఎలా పరిష్కారం అవుతుంది? ఆదర్శ రాజ్యంలో పోలీస్ వ్యవస్థ అవసరం లేదు అని ప్లేటో కూడా వేల ఏళ్ల క్రితం చెప్పాడు.కాని మనది ఆదర్శ రాజ్యం కాదు.కనుక మనకు పోలీస్ వ్యవస్థా కావాలి.నేడున్నట్లు నామకార్థం ఉత్త పోలీస్ వ్యవస్థ కాదు. సమర్ధవంతమైన వ్యవస్థ కావాలి.దానికి తోడు మన జాగ్రత్తా మనకు ఉండాలి.ఈ కోణాన్ని ప్రస్తుతానికి అలా ఉంచుదాం.
అసలు ఇలాంటి సంఘటనలు జరగడానికి మన వంతుగా మనం ఎలా దోహదం చేస్తున్నామో కొంచం ఆలోచిద్దాం.
మొన్నొక రోజున ఒక జర్నీలో ఉండగా,ఒక అసహ్యకరమైన విషయం గమనించాను.నా పక్కనే,ఒక భర్తా భార్యా ఇద్దరు చిన్న కూతుళ్ళూ ప్రయాణం చేస్తున్నారు.వారితో పాటు ఇంకా కొందరు కూడా ప్రయాణీకులు ఉన్నారు.ఇంతలో ఆ తండ్రి సెల్ ఫోన్ లో పెద్ద హోరుతో 'సక్కుబాయ్' అనే పాట పెట్టి,తన నాలుగేళ్ల కూతురి చేత డాన్స్ చేయిస్తున్నాడు.నాలుగేళ్ల ఆ పిల్లముండ అసభ్యకరమైన భంగిమలతో నడుము ఊపుతూ ఆ పాటకి డాన్స్ చేస్తుంటే ఆ తల్లిదండ్రులూ తోటి ప్రయాణీకులూ చప్పట్లు కొడుతూ ప్రోత్సహిస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు.నాకు మతిపోయింది.మన పిల్లలకి ఇదా మనం నేర్పించవలసింది? రేపు ఈ పిల్ల పెరిగి పెద్దదై ఎలా తయారౌతుంది అని ఊహిస్తేనే నాకు భయం వేసింది. కాని అసలు కధ ఇక్కడే ఒక ఊహించని మలుపు తిరిగింది.
తర్వాత కొంతసేపటికి,ఆ కార్యక్రమం అంతా అయిపోయిన తర్వాత,వారితో మాట కలిపి,ఆ తల్లి దండ్రులను ఇలా ప్రశ్నించాను.
'మీరు ఇలాంటి పాటలు మీ పిల్లలకి నేర్పుతూ అలాంటి అసభ్య డాన్సులు చేయిస్తున్నారు.రేపు పెరిగి పెద్దయ్యాక వారు ఎలా తయారౌతారో మీరు ఆలోచిస్తున్నారా?'
ఈ ప్రశ్నకు ఆ తండ్రి ఒక విచిత్రమైన ఊహించని జవాబు ఇచ్చాడు.
'మీరు బ్రాహ్మలా"
'అవును' అని నేనన్నాను.
'అందుకే మీరు ఇంకా BC లో ఉన్నారు.ప్రస్తుతం సమాజం వేగంగా ముందుకు పోతున్నది సార్. మన పిల్లలకు మనం అన్నీ నేర్పాలి.ఆ తర్వాత వాళ్ళ బతుకు వాళ్ళు చూసుకుంటారు. మారిన కాలంతో మనం కూడా మారాలి.' అంటూ నాకో లెక్చర్ ఇచ్చాడు. మారడం అంటే ఇదా? అని అతనికి ఎంత నచ్చచెప్పాలని చూచినా వినే పరిస్తితి అతనిలో కనిపించలేదు.ఆ తల్లి కూడా భర్త మాటలకు తలూపుతూ వాదిస్తున్నది కాని నేను చెబుతున్న విషయం ఏమాత్రం అర్ధం చేసుకునే ప్రయత్నం చెయ్యడం లేదు.నాకు విసుగు పుట్టి అక్కణ్ణించి లేచి ఇవతలకు వచ్చేశాను.ఒక విషయాన్ని సరిగ్గా అర్ధం చేసుకోకుండా దానికి కులంరంగు పులిమి వారి కులద్వేషాన్ని అలా ప్రదర్శిస్తుంటే ఏమని చెప్పాలో నాకర్ధం కాలేదు.
ఇదంతా ఎందుకు వ్రాస్తున్నానంటే, సమాజం పాడై పోతున్నది అని గోల చేస్తున్న మనం,అదలా పాడై పోవడం వెనుక మన పాత్ర ఏమిటి అన్నది మాత్రం విస్మరిస్తున్నాం. ఎవరో ఎదో చెయ్యాలని, మన పాత్ర ఏమీ లేదనే ఆలోచనే అసలు ఈ సమస్యకు ఉన్న మూలకారణాలలో ఒకటి. విషపు విత్తనాలు వెదజల్లుతాం కాని మాకు మధుర ఫలాలనిచ్చే చెట్లు కావాలి అంటే ఎలా కుదురుతుంది? మా పిల్లలకు మేం విషం నూరి పోస్తాం,కాని వారు పెద్దయ్యాక మంచి పౌరులుగా ఉండాలి అనుకోవడం హాస్యాస్పదం. మేం కురచ బట్టలు వేసుకుని ఒళ్లంతా చూపిస్తూ రోడ్డుమీద రాత్రిళ్ళు తిరుగుతాం. మమ్మల్ని రక్షించడం మాత్రం పోలీసుల బాధ్యత అనుకోవడమూ ఇలాంటిదే. సమాజం మంచిది కానప్పుడు, నాయకులకూ,అధికారులకూ ఎవరికీ చిత్తశుద్ధి లేనప్పుడూ, మన జాగ్రత్తలో మనం తప్పకుండా ఉండాలి. ఏదైనా జరిగిన తర్వాత మాటలు మాత్రం అందరూ చెబుతారు.బాధ పడేది ఎవరు?
పరిష్కారాలను చర్చిద్దాం అని నా మొదటి పోస్ట్లో ముగించాను. దానికి ఒక మిత్రురాలు నాకిచ్చిన ఒక మెయిల్ లో ఆమె ఆవేదన గమనించండి. మిగతా విశ్లేషణ తర్వాత పోస్ట్ లో చూద్దాం.
తక్కువ బట్టలు వేసుకుని మగపిల్లలతో బజార్లమ్మట తిరగడమనే స్వేచ్చ అనుకునే ఆడపిల్లలకా?
కెవ్వుకేక అనే పాటకి అసభ్యభంగిమలతో మూడేళ్ళ పిల్లలతో డాన్శ్ చేయించి ఆనందిస్తున్న తల్లితండ్రులకా ?
ఎదిగిన కొడుకుల ముందు షార్ట్స్ వేసుకుని తిరిగే మోడ్రెన్ తల్లులకా ?
కూతుళ్ళు ఒంటిమీద బట్టలు ఎలా వున్నయో,ఎక్కడకి పోతున్నారో పట్టించుకోని తండ్రులకా ?
ఎదిగినపిల్లలముందు తలుపులేసుకుని పడుకునే కామాంధులైన తల్లీతండ్రులకా ?
బూతు తప్ప మరేదీ సమర్ధవంతంగా చూపించలేన్ని సినిమాలకా ? వాటిని పదే పదే చూపిస్తున్న టివి లకా ?
అన్నీ చూస్తూ కూడా నా వరకు రాలేదులే అని ఊపిరి పీల్చుకునే సగటు మనిషికా
స్వేచ్చ వేరు, విచ్చ్చలవిడితనం వేరు. స్వాతంత్ర్యానికి అర్ధం బాయ్ఫ్రేండ్ లతో అర్ధరాత్రి నడిబజార్లమ్మట తిరగం కాదు. అత్యాచారాలని నేను సమర్ధించట్లేదండి. నాకూ ఆడపిల్ల ఉంది. కానీ ఒక కోతి కనపడితే చేతిలో ఉన్న పళ్ళు జాగ్రత్త పెట్టుకుంటాం. పిచ్చికుక్క కనపడితే ఆ వీధిలోకి వెళ్ళం. ఆ పాటి జాగ్రత్త ఎంతో తెలివైన ఈ చిట్టితల్లులు తీసుకుంటే కోంతమందైనా బతుకుతారు.
నలువైపులా విషసర్పాలు బుసకొడుతున్న ఈ సమాజంలో ఎవరి జాగ్రత్తలో వారుండటం, ఉండమని చెప్పడం తప్పంటారా?
(మిగతాది వచ్చే పోస్ట్ లో)
