మూడవ అమెరికా యాత్ర - 25 (ఫణినారాయణ గారి వీణా కచేరి)

డెట్రాయిట్లో 'సంజీవని కల్చరల్ సొసైటీ' అనే ఒక సంస్థ ఉంది. ఇక్కడుంటున్న తెలుగువాళ్ళు ఈ సంస్థను పెట్టినట్లున్నారు. వాళ్ళు నిన్న రాత్రి ఒక కల్చరల్ ప్రోగ్రాం పెట్టారు. వడలి ఫణినారాయణ గారి వీణా కచేరి అది. మాకూ ఆహ్వానం అందింది గనుక మేమూ వెళ్లి వచ్చాం.

ఈ ప్రోగ్రాం, ట్రాయ్ సిటీలో ఉన్న HTC Global Services సంస్థ బిల్డింగ్ లోని కాన్ఫరెన్స్ హాల్లో జరిగింది. సాయంత్రం 6 గంటలకు మొదలైన కచేరి రాత్రి పది వరకూ జరిగింది. ఎక్కువమంది రాలేదు గాని, హాలు నిండింది.

ఫణినారాయణ గారి స్వగ్రామం కాకినాడ. వీణావిద్వాంసుల వంశంలో జన్మించారు. ఈయన పూర్వీకులు ఏడు తరాలనుంచీ వీణా విద్వాంసులు. ఈయనది ఏడవ తరం. కాలిఫోర్నియాలో ప్రోగ్రాం ఇచ్చి ఇక్కడకొచ్చారు. వయసులో చిన్నవాడైనా, వీణను ఒక ఆటవస్తువులాగా ఆడుకున్నాడాయన. సరస్వతీ అమ్మవారి కటాక్షం అమితంగా లేకపోతే అంతటి ప్రజ్ఞ అసాధ్యమౌతుంది. శాస్త్రీయ కీర్తనలను ఎంత సులువుగా వాయించారో, అంతే సులువుగా సినిమా పాటలను కూడా వీణపైన పలికించారు. అదే విధంగా, తెలుగు, తమిళ, కన్నడ, హిందీ, హాలీవుడ్ మెడ్లీస్ కూడా పలికించారు. వీణపైన చాలా అద్భుతమైన పట్టున్న కళాకారుడాయన. ప్రోగ్రాం చాలా బాగుంది. కాకపోతే టీమ్ లేరు. ఒక్కరే వచ్చినట్లున్నారు. ట్రాక్ ప్రోగ్రామ్ ఇచ్చారు.

ప్రోగ్రాం మధ్యలో వీణ గురించి కొంచం వివరించాడాయన. వీణ మెట్లకూ, తంతులకూ, మానవుని వెన్నెముకలోని మెట్లకూ, నాడులకూ ఉన్న సంబంధాన్ని పైపైన చెప్పాడాయన.  వీణావాదనం ఉపాసనే అని, దీనిని అభ్యాసం చెయ్యడమే పూర్వజన్మసుకృతమనీ అన్నాడు.  పాటల రాగాలను ఆయన ఇంప్రొవైజ్ చేసి వాయించిన తీరు, పలికించిన సంగతులు చాలా బాగున్నాయి. సంగీతమంటే  ఎంతో ప్రేమ, ఎన్నో ఏండ్ల కఠోరమైన సాధనలు ఉంటే తప్ప ఇలాంటి ప్రజ్ఞ రావడం కష్టం. సంతోషం కలిగింది.

ప్రోగ్రాం అయిపోయాక, ఆయనతో మాట్లాడుతూ  ఇలా అడిగాను.

'ఇందాక మీరు వీణకూ, యోగచక్రాలకూ ఉన్న సామ్యాన్ని గురించి చెప్పారు. ఆ విధమైన అంతరిక సాధనలో ప్రవేశం ఉన్నవారు ఎవరైనా మీకు  ప్రస్తుతం తెలుసా?'

ఆయన వినయంగా, 'ఉంటారండీ ఎక్కడో. ముత్తుస్వామి  దీక్షితులవారు ఉన్నారు కదా? మానవదేహంలో ఉన్న దేవతామూర్తులపైన ఆయన 'వీణాగాన వినోదిని, గానలోల కరుణాలవాల' మొదలైన కీర్తనలు వ్రాశారు కదా?' అన్నారు.

సంతోషం కలిగింది. నేటి కాలంలో కూడా, ఈ రహస్యాల గురించి అనుభవం లేకపోతే మానె, కనీసం సంగీత త్రిమూర్తుల గురించి, అందులోనూ దీక్షితులవారి శ్రీవిద్యోపాసన గురించి, ఆయన చేసిన అంతరిక నాదోపాసన గురించి, ఎకాడమిక్ గా అయినా అవగాహన ఉన్న కళాకారులు కనిపించడం సంతోషాన్ని కలిగించింది.

ఫణినారాయణ గారికి అందులో అనుభవం లేదని అర్ధం కావడంతో, ఇంక ఆ విషయం పైన నేనేమీ రెట్టించలేదు.

'హైద్రాబాద్ లో మీరెక్కడుంటారు?' అడిగాను.

'మణికొండ లో ఉంటానండి' అన్నాడాయన.

'మిమ్మల్ని హైద్రాబాద్ లో మళ్ళీ కలుస్తాను' అని చెప్పి సెలవు తీసుకున్నాను.

నిన్న జరిగిన రెండో సంఘటన, HTC CEO మాధవరెడ్డిగారిని కలుసుకోవడం. ఆయనకూడా ప్రోగ్రాం కొచ్చారు.  ప్రోగ్రాం స్పాన్సర్లలో ఆయన కూడా ఒకరని తెలిసింది. అరవైలలో ఉన్న ఆయన ఆరా చాలా ఆహ్లాదంగా ఉంది. చాలా సరళమైన స్వభావం ఉన్న వ్యక్తిలాగా అనిపించారు. 1983 లో అమెరికా వచ్చిన ఆయన 1989 లో HTC సంస్థను పెట్టి 33 ఏళ్లలో దానిని మల్టీనేషనల్ కంపెనీ చేశారు. డెట్రాయిట్ బిలియనీర్లలో ఆయనొకరు.

నన్నెవరికీ గొప్పగా పరిచయం చెయ్యొద్దని, మన సంస్థ గురించి దాని కార్యకలాపాలగురించి చెప్పద్దని, నేను అతి మామూలుగా ఉంటానని, అలాగే ఉండనివ్వమని మావాళ్లకు ముందే హెచ్చరించి ఉన్నాను.

అందుకే నన్నాయనకు పరిచయం చేసినవారు, 'ఈయనకూడా ఆధ్యాత్మికమార్గంలో ఉన్నారు' అని మాత్రమే చెప్పారు.

'మీరేం చేస్తారు? అన్నారాయన.

నేను ఇండియన్ రైల్వేలో ట్రాఫిక్ ఆఫీసర్ గా రిటైర్ అయ్యానని IRTS అనీ చెప్పాను. 

ఆయన వెంటనే 'మేమూ ఇక్కడ ఒక స్పిరిట్యువల్ సెంటర్ నడుపుతున్నాం, ఈ హాల్లోనే మేము మెడిటేషన్ చేస్తూ ఉంటాం' అన్నారు.

ఒక బిలియనీర్ అయిన వ్యక్తికి ఆధ్యాత్మికంగా అంత ఇంట్రెస్ట్ ఉండటం, పైగా ఆయనలో అహంకారం లేకపోవడం, సౌమ్యస్వభావం కలిగివుండటం నాకు చాలా ఆనందాన్ని కలిగించింది.

'మీరు రామచంద్రా మిషన్ ఫాలోయర్ కదా?' అడిగాను.

దానికాయన ' అవును, ప్రస్తుతం హార్ట్ ఫుల్ నెస్ మెడిటేషన్'  అంటున్నాం దానిని. మీకు పరిచయం ఉందా?' అన్నారు.

'తెలుసు, 35 ఏళ్ళనుంచీ ఆ మార్గం నాకు పరిచయమే. 1990లలో నా స్నేహితులు కొంతమంది అందులో ఉండేవారు. ఆ పుస్తకాలన్నీ చదివాను. మీరిక్కడ ప్రిసెప్టరా' అన్నాను. 

'అవును.  ఇదుగో వీరుకూడా' అంటూ ఇంకో జంటను పరిచయం చేశారాయన.

'మీరు రామచంద్రాజీ గారిని చూచారా?' అడిగాను.

'అవును. చూచాను. బాబూజీ గారిని దర్శించాను' అన్నారాయన.

మొదటి రామచంద్రాజీని లాలాజీ అని ఆయన శిష్యుడైన రెండవ రామచంద్రాజీని బాబూజీ అని ఆ మార్గంలో వాళ్ళు పిలుస్తారు. అది నాకు తెలుసుగనుక నవ్వి ఊరుకున్నాను.

'బుధవారం నాడు ఇదే బిల్డింగ్ మూడో ఫ్లోర్ లో మా మెడిటేషన్ సెషన్ ఉంది. రండి. తెలుసుకోవచ్చు' అన్నారాయన.

నవ్వొచ్చింది.

లాలాజీ, బాబూజీలంటే నాకు చాలా గౌరవం ఉన్నప్పటికీ, ప్రస్తుతం రామచంద్రామిషన్ పైన, ఈ ప్రిసెప్టార్ల పైన నాకంత సదభిప్రాయం లేకపోవడంతో మర్యాదపూర్వకంగా నవ్వి ఊరుకున్నాను. 30 ఏళ్ల క్రితమే ఈ మార్గాలన్నీ నేను తరచి చూచినవే. ఇప్పుడు నేను ప్రత్యేకంగా ఎవరిదగ్గరైనా నేర్చుకునేది ఏముంది గనుక?

కూర్చుని మౌనంగా ప్రోగ్రాం చూస్తున్న నాకు రామచంద్రాజీ జీవితం నుండి ఒక సంఘటన గుర్తుకొచ్చింది. 

ఒక సమయంలో ఆయన మద్రాస్ రామకృష్ణ మఠానికి వెళ్లారు. అప్పటికే ఆయనకు రామకృష్ణులవారి దర్శనం కలిగి ఉండటం, ఆయన అనుగ్రహాన్ని పొంది ఉండటం జరిగింది. 'నీవు అవతారుని స్థాయిని అందుకున్నావు' అని శ్రీరామకృష్ణులవారే ఆయనతో అన్నట్లుగా చెబుతారు. కానీ రామకృష్ణ మఠంలో ఉన్న అప్పటి ఇంచార్జ్ స్వామి ఆయన యొక్క ఆధ్యాత్మికస్థాయిని గుర్తించలేదని, ఒక మామూలు మనిషిగా ఆయన్ను ట్రీట్ చేశాడని రామచంద్రాజీ (బాబూజీ) వ్రాసుకున్నారు. మహనీయుల స్థాయి, ఆయన సంస్థలో తర్వాత్తర్వాత వచ్చే అనుచరులకు ఉండదని కూడా ఆయనన్నారు. ఈ సంఘటన ఆయన జీవితచరిత్రలో ఉంది.

నవ్వొచ్చింది.

ఒకవేళ రామచంద్రాజీ మళ్ళీ పుట్టి వీరి ఎదురుగా వస్తే, వీరు కూడా ఆయన్ను గుర్తించలేరు. 'మా  మెడిటేషన్ నేర్పిస్తాం. ఇనీషియేషన్ ఇస్తాం రమ్మ'ని ఆయన్నే ఆహ్వానిస్తారు. ఒకవేళ జీసస్ వస్తే క్రిస్టియన్లూ అదే చేస్తారు. బుద్ధుడొస్తే బౌద్ధులూ అదే చేస్తారు. రామకృష్ణుడొస్తే ఆయన భక్తులూ అదే చేస్తారు. 

మానవులందరూ ఇంతే. పుస్తకాలు వేరు. నిజజీవితం వేరు. చెప్పేమాటలు వేరు.  అంతరికస్థాయిలు వేరు. యోగదృష్టి లేనిదే ఒక మనిషిలోని ఆధ్యాత్మికశక్తిని, ఔన్నత్యాన్ని ఎవరూ గుర్తించలేరు. అదంతే. అందులోనూ ఆర్భాటం లేకుండా సాదాసీదాగా ఉంటే, మరీ పప్పులో కాలేస్తారు. UG గారిని ఎంతమంది గుర్తించగలిగారు?

మనుషులిచ్చే గౌరవాలన్నీ డబ్బుకు, పదవులకు, డ్రస్సుకు, హంగులకే. వీటిని దాటిన సత్యమైన దృష్టి ఎందరిలో ఉంది? సోకాల్డ్ ఆధ్యాత్మికులలో కూడా అది కనిపించడం లేదు.

'హార్ట్ ఫుల్ నెస్' మెడిటేషన్ మీద వీరు ప్రచురించిన ఒక పుస్తకం కాపీలను అందరికీ పంచారు. ఒక చిన్నపాప కొన్ని పుస్తకాలను  తీసుకుని అందరి దగ్గరకి వచ్చి పంచుతున్నది. నాకూ ఇవ్వబోయింది. నేను తీసుకోకుండా, ఆ పాపను మౌనంగా ఆశీర్వదించి నవ్వి ఊరుకున్నాను.

మూడవ సంఘటన, నారాయణస్వామి, డా | సావిత్రి దంపతులను కలవడం. వీరు నాకు చిరపరిచితులే.  నారాయణస్వామి ప్రముఖ బ్లాగరు, రచయిత, హిందూ ఐక్యతావాది కూడా. డెట్రాయిట్ లోని హిందూ సంఘాలను కూడగట్టి, ఇతర మతస్తులనుండి, ముఖ్యంగా పాకిస్తానీ ముస్లిముల నుండి ఎదురౌతున్న దాడులను ఎదుర్కోవడానికి ఎన్నారై హిందువులను సంఘటిత పరచడంలో ధైర్యంగా కృషి చేస్తున్నాడాయన. ఆయన చేస్తున్న కృషికి అభినందించాను.

ఆయనిలా అన్నారు.

'మన లోపలి శత్రువులే మనకు ఎక్కువయ్యారు. బయటవాళ్ళనుంచి కంటే లోపలివాళ్లనుంచే మనకు ఇబ్బంది ఎక్కువగా ఉంది'

దానితో ఏకీభవిస్తూ, 'రాజులందరూ తమలో తాము కొట్టుకుంటూ, బయటనుండి వచ్చిన ముస్లిములకు ఉప్పందిస్తూ సరిహద్దులను పట్టించుకోకుండా, ఐకమత్యం లేకుండా ఉండబట్టే మనం ఎనిమిదొందల ఏళ్లపాటు ఇస్లామిక్ దొంగల పరిపాలనలో ఉండవలసి వచ్చింది. నేటికీ హిందూసమాజం అలాగే ఉంది. నిజమే' అన్నాను.

'అవునండి. ఈ మధ్యనే జరిగిన ఒక పెద్ద విగ్రహప్రతిష్టాపనా కార్యక్రమానికి నేనూ హైదరాబాద్ వచ్చాను. మాట్లాడబోయేముందు  అక్కడి కార్యకర్తలు, 'హిందూ' అనే పదం వాడకండి, వాడకుండా మీ ఉపన్యాసం ఇవ్వండి' అని నాకు సూచన చేశారు. మన స్వామీజీలు, మత నాయకులూ ఇలా ఉన్నారు. ఏం చెయ్యాలి?' అని తన ఆవేదనను వ్యక్తం చేశారు.

ఇంతదూరం వచ్చి, ఇన్నేళ్ళుగా ఇక్కడుంటూ కూడా, మన దేశం గురించి ఆలోచిస్తూ, కరెంట్ ఎఫైర్స్ తో టచ్ లో ఉంటూ, హిందూమత ఐక్యతకు పాటుపడుతూ, ఇక్కడి ముస్లిం వర్గాల దాడులనుండి హిందువులను సంఘటితపరుద్దామని ప్రయత్నం చేస్తున్న ఆయనను మనస్ఫూర్తిగా అభినందించాను.   

రాత్రి పదింటికి ప్రోగ్రాం అయిపోయాక అందరి దగ్గరా సెలవు తీసుకుని ఇంటికి వచ్చేశాము.

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 24 (మాంసం తింటున్న ఆవులు)

అమెరికాలో ఎక్కడ చూచినా కనిపిస్తున్న ఆటిజం (పిల్లలలో బుద్ధిమాంద్యం), జైగాంటిజం (చిన్నపిల్లలు కూడా రాక్షసులలాగా పెరిగిపోవడం), ఒబెసిటీ (ఊబకాయం), ప్రికోసియస్ ప్యూబర్టీ (తొమ్మిదేళ్లకే ఆడపిల్లలు రజస్వలలు కావడం, ఎనిమిదేళ్లకే అబ్బాయిలకు గడ్డాలు మీసాలు రావడం), 25 ఏళ్లకే వస్తున్న రకరకాల కేన్సర్లు, ఆటో ఇమ్యూన్ డిసీజెస్ ఇవన్నీ ఎందుకొస్తున్నాయా అని తెగ పరిశీలించా చాలాసార్లు. వీటన్నిటికీ కొన్ని కారణాలు కనిపించాయి. అవి, 

1. జీవనవిధానాలు లేదా లైఫ్ స్టైల్స్. అంటే, ఒక వేళకు నిద్ర లేవడం, నిద్రపోవడం లాంటి ఒక నియమిత జీవనవిధానం లేకపోవడం. 

2. ఆహారదోషాలు. అంటే, ప్రాసెస్ చేసినవి, ఫ్రోజెన్ ఫుడ్స్, జంక్ ఫుడ్స్, రెడ్ మీట్ లాంటివి తెగ తినడం.

3. సిగరెట్లు, త్రాగుడు, వీడ్ మొదలైనవి వివరీతంగా తీసుకోవడం.

4. ఉద్యోగ టెన్షన్లు. విపరీతమైన పని ఒత్తిడితో, టెన్షన్ తో, బాగా చేయకపోతే ఉద్యోగం పోతుందేమో అన్న భయంతో ఏళ్లకేళ్లు పనిచేయడం.

5. మోడ్రన్ మెడిసిన్ లో వాడబడుతున్న సింథటిక్ డ్రగ్స్, ఇంకా స్టెరాయిడ్స్ మొదలైన వాటి వాడకం. ప్రతి చిన్నదానికీ భయపడి హై పవర్ మందులు వాడెయ్యడం. 

6.. వందలాది టీకాలను పుట్టినప్పటినుండీ పిల్లలకు విచక్షణారహితంగా వేయించడం.

ఇలా చాలా కారణాలు నాకు కనిపించాయి. కానీ వీటిని చెప్పినా కూడా ఎవరూ నమ్మనంతగా జనం తయారయ్యారు. పైగా, 'ఇవి కారణాలు కాదులే' అని తేలికగా కొట్టిపారేస్తున్నారు. సరే ఎవరి ఖర్మకు ఎవరు బాధ్యులు? అని నేనూ వదిలేస్తూ ఉంటాను.

మూడేళ్ళ క్రితం మావాడు నాతో ఫోన్లో మాట్లాడుతూ, 'నాన్నా నేను పాలు పెరుగు మానేశాను.  వీగన్ నయ్యాను' అన్నాడు.

నేను షాకయ్యాను.

'అదేంటి నాన్నా? పాలూ పెరుగూ మానేస్తే ఎలా? మనం తినే ఆహారంలో కాస్త ప్రోటీన్ అదే కదా? పైగా పెరుగేమో ప్రో బయాటిక్. గట్ హెల్త్ కి అది చాలా అవసరం. అది మానేస్తే ఎలారా?' అని కొంచం గదిమినట్లే అన్నాను.

మావాడు తేలికగా, 'నువ్వు ఇక్కడికొచ్చినపుడు నీకర్థమౌతుందిలే నాన్నా' అన్నాడు.

'సరే. అక్కడి పరిస్థితులేంటో మనకు తెలీవు కదా. వెళ్ళినపుడు చూద్దాం' అనుకోని నేనూ ఊరుకున్నాను.  

ఇక్కడికొచ్చి నలభై రోజులయ్యాయి. ఈ నలభై రోజులలో అరుగుదలలో చాలా తేడా వచ్చింది.  ముందు నీళ్ల తేడా అనుకున్నాను. కానీ రోజురోజుకూ కొన్ని సమస్యలు ఎక్కువౌతున్నట్లు అనిపిస్తున్నది.  మొదటిరోజునుంచీ ఇక్కడ పాలు, పెరుగుల మీద నాకేదో అనుమానంగానే ఉంది. అవి సహజంగా ఉన్నట్లు అనిపించవు. రుచి తేడాగానే ఉంటుంది, అదీగాక వాటిని తీసుకున్న తర్వాతే అరుగుదల సమస్యలు ఎక్కువౌతున్నట్లు అనిపించింది.  అందుకని ఈ మధ్యనే అవి రెండూ మానేశాను. వెంటనే అప్పటిదాకా కనిపిస్తున్న డైజెషన్ సమస్యలన్నీ మంత్రం వేసినట్లుగా మాయమయ్యాయి. ఈ రెండే అసలైన దొంగలని అర్ధమైంది. వీటిమీద ఇంకాస్త రీసెర్చి చేద్దామని నిర్ణయించుకున్నాను. 

ఈ లోపల డెట్రాయిట్ రిట్రీట్ వచ్చింది. నాలుగైదు రాష్ట్రాల నుండి సభ్యులు వచ్చారు. ఒకరోజున  మాటల మధ్యలో ఇదే టాపిక్ వచ్చింది.

'డైరీ ప్రాడక్స్ ఇక్కడివాళ్లకు అసలైన చేటు చేస్తున్నాయని నా ఉద్దేశ్యం' అన్నాను.

సభ్యులలో ఒక డాక్టర్ ఉన్నారు. ఆమె గత ముప్పై ఏళ్ళనుంచీ ఇక్కడ డాక్టర్ గా ఉన్నారు. ఆమె నా మాటలతో ఏకీభవించడమే గాక, ఇలా అన్నారు.

'ఇక్కడ ఆవులకు మాంసం తినిపిస్తున్నారు. వాటి పాలను కల్చర్ చేసి, చాలా మార్చేసి మార్కెట్లో పెడుతున్నారు. వాటిని త్రాగిన పిల్లల్లో మీరు చెప్పిన రోగాలన్నీ వస్తున్నాయి. చిన్నచిన్న పిల్లల్లో కూడా కేన్సర్లు వస్తున్నాయి. ఇక్కడి తిండే ఇక్కడి రోగాలకు కారణం, పాలు బాగా త్రాగాలని ఇక్కడి పిల్లలకు మనవాళ్లు తెగ తాగిస్తారు. అవే వాళ్ళ కొంప ముంచుతాయి. కానీ ఆ విషయం అర్ధమయ్యేసరికి చేయి దాటిపోతుంది.'

నేను నిర్ఘాంతపోయాను.

'ఆవులకు మాంసమా?' అన్నాను నోరెళ్ళబెట్టి. కానీ అమెరికాలో ఆమె చాలా సీనియర్ డాక్టర్ అవడం చేత ఆమె చెప్పినది నమ్మక తప్పలేదు.

తరువాత రీసెర్చి చేస్తే దిమ్మెరపోయే నిజాలు బయటపడ్డాయి.

ఇక్కడ స్టోర్స్ లో, 'గ్రాస్ ఫెడ్ కౌ మిల్క్' అని విడిగా పాలపేకెట్లు దొరుకుతాయి. అంటే, 'గడ్డి తినే ఆవుల పాలు' అన్నమాట. మొదటిసారి స్టోర్స్ లో ఈ పాల పాకెట్స్ చూసినపుడు నాకు మళ్ళీ మతిపోయింది. 

'ఆవులు గడ్డి తినక ఇంకేం తింటాయి?' అనడిగాను.

'అలా కాదు, బలం కోసం, మరిన్ని పాలివ్వడం కోసం వాటికి బీన్స్ పెడతారు. అంతేగాక హార్మోన్  ఇంజక్షన్లు ఇస్తారు' అని నాకు చెప్పారు.

ఇప్పుడు, ఆ బీన్స్ తో బాటు, మాంసాన్ని బాగా ఎండబెట్టి, పొడిచేసి, అందులో కలిపి ఆవులకు తినిపిస్తున్నారన్న దిగ్భ్రాంతికరమైన వాస్తవం బయటపడింది. అందులో పందిమాంసం కూడా ఉంటుందట. అందుకే ఇక్కడి పాలు ఏదోగా ఉంటాయి. పెరుగేమో బంక బంకగా సాగుతూ ఉంటుంది. సహజమైన రుచి వాటిలో ఉండదు.

అంటే, అలాంటి మాంసం తిని, హార్మోన్ ఇంజక్షన్లు చేయించుకున్న ఆవుల పాలు, డబల్ పాశ్చరైజేషన్, కల్చర్ చెయ్యబడిన తర్వాత, మనం త్రాగుతున్నాం. అదే పెరుగును తింటున్నామన్న మాట !

మరి పైన చెప్పిన నానా రోగాలు రాక ఇంకేమొస్తాయి?

అమెరికాలో అడుగుపెట్టిన మొదటిరోజునుంచీ నాకీ పాలంటే, పెరుగంటే ఎందుకు అసహ్యంగా ఉందో ఇప్పుడర్థమైంది. వాటిని మానేశాక, ఎందుకు హాయిగా ఉందో ఇంకా బాగా అర్ధమైంది.

ఇవీ ఫుడ్ మాఫియా లీలలు !

అందుకేనేమో, అమెరికాలో ఎక్కడ చూసినా వీగన్ కల్చర్ బాగా ఎక్కువైంది. ఇప్పుడు ఇండియాలో కంటే అమెరికాలోనే శాకాహారులు ఎక్కువగా ఉన్నారు. ఇండియాలో మనం పాలు పెరుగులు కూడా తీసుకుంటాం. ఇక్కడ వీగన్స్ అవి కూడా తినరు. పూర్తిగా మొక్కల నుండి తయారైన ఆహారాన్నే వీళ్ళు వాడతారు.  వీగనిజం అనేది ప్రస్తుతం ఇక్కడొక ఉద్యమంలా వ్యాపిస్తోంది. ఎక్కడచూచినా వీగన్ రెస్టారెంట్లు కనిపిస్తున్నాయి. ఇండియాలో తినే శాకాహారమే అన్నిటికంటే బెస్ట్ బేలన్సుడ్ ఫుడ్ అని అమెరికన్లు చాలామంది అంటున్నారు.

చావుకొస్తుంటే చస్తారా మరి?

ఒకే ఒక్క ఉదాహరణ చెప్పి ముగిస్తాను.

బాక్సింగ్ రంగంలో ఎప్పటికీ గుర్తుండే పేరు - మైక్ టైసన్. రెడ్ మీట్ లేనిదే అతనికి ముద్ద దిగదు, అతనితో రింగ్  లోకి దిగాలంటే భయపడి చచ్చేవాళ్ళు ప్రత్యర్ధులు. కానీ ప్రస్తుతం అతను వీగన్.

'ఎందుకిలా అయ్యావు? అని ఎవరో అడిగితే అతనిలా చెప్పాడు.

'రెడ్ మీట్ నాకు చేసిన హానిని నా బాడీ నుంచి క్లిన్ చేసుకోవడానికి ఇంతకంటే నాకు మార్గం కనిపించలేదు, అందుకే వీగన్ నయ్యాను. ఇప్పుడు నాకు హాయిగా ఉంది' అన్నాడు. 

మైక్ టైసన్ నుండి ఈ మాటను ఊహించగలమా? కానీ ఇది నిజం. యూట్యూబ్ లో ఉంది చూడండి.

అమెరికా నాశనమౌతున్నది ఫుడ్డు, మందులు, జీవన అలవాట్ల నుంచి మాత్రమే. ఇప్పుడు ఈ జాడ్యం మన ఇండియాకి కూడా దిగుమతి అవుతున్నది. ఇప్పటిదాకా లేని రోగాలను మనం  ఇండియాలో కూడా చూస్తున్నాం. ముఖ్యంగా యువతలో. ముప్ఫైకే అన్నీ ఉడిగిపోయి జీవచ్ఛవాలైపోతున్నారు.

ప్రపంచ వినాశనం అణ్వస్త్రాలతో కాదుగాని, ఆహారపు అలవాట్లతోనే వచ్చేటట్టు ఉంది.

విపరీతంగా డబ్బు చేతిలో ఉన్నా, ఆకులూ అలములూ తినాల్సి రావడం ఎంత విచిత్రమో కదా? ఆ డబ్బు ఎందుకు సంపాదిస్తున్నట్లో మరి?? ఎటు పోతోంది మానవజాతి?

వేపచెట్టుకు తియ్యటి పండ్లు కాస్తాయి, చింతచెట్టు నుంచి పాలు కారతాయి. అని బ్రహ్మంగారు వ్రాశారు.

'ఆవులు మాంసం తింటాయి, మానవజాతి వినాశనానికి అదొక గుర్తు'. అని కూడా వ్రాశారో లేదో మరి. కాలజ్ఞాన పండితులు చెప్పాలి.

ఏదేమైనా పాలూ పెరుగూ తినడం మానేశాక నాకు చాలా హాయిగా ఉంది. నేనూ వీగన్నయ్యానా? చూడబోతే అలాగే ఉంది మరి !

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 23 (ఇస్లాం లోని మూఢాచారాలను తిరస్కరిస్తున్న ఇరాన్ మహిళలు)

మతమంటే ఒక భావజాలం. ఒక మార్గం. 'ఎన్ని మతాలో అన్ని మార్గాలు' అన్నారు శ్రీ రామకృష్ణులు. మతాలన్నీ ఒకే భగవంతుని చేరడానికి గల రకరకాల మార్గాలు. అయితే, అవి పుట్టినది మంచి ఉద్దేశంతోనైనా, రానురాను అవే మానవులకు సంకెళ్లయి కూచున్నాయి. శ్రీ రామకృషులు ఇంకా ఇలా అనేవారు, 'మతాలు పుట్టింది మనుషులను కలపడానికి, కానీ అవే వారిమధ్యన అడ్డుగోడలను కడుతున్నాయి'. ఆయనీ మాట అని నూట ఎనభై ఏళ్లయింది. కానీ నేటికీ పరిస్థితిలో పెద్ద మార్లు రాలేదు. దీనికి ఏ మతమూ మినహాయింపు కాదు. కాకుంటే కొన్ని ఎక్కువ, కొన్ని తక్కువ అంతే. 

ఇస్లామంటే ఏదో చాలా ఉదారవాదమతమని కొంతమంది చెబుతూ ఉంటారు. కానీ దానంత మూఢనమ్మకాల మతం ఇంకొకటి ఉండదు. మిగతా మతాలు కాలంతో మారుతున్నాయి. కానీ ఇస్లాం ఇంకా మధ్యయుగాల చీకట్లోనే కూరుకుపోయి ఉన్నది. బయటకు రానంటున్నది. బయటకు తెద్దామని ప్రయత్నించేవారిని కబళిస్తున్నది.

ఆడదానికి పరదా వెయ్యడం అనేది పదమూడొందల ఏళ్ల క్రితం అరేబియా ఎడారి దొంగల గుంపులలో అవసరం అయ్యి ఉండవచ్చు. నాగరిక సమాజంలో అది అవసరం లేదు. నేటి సైన్స్ సమాజంలో పరదా అనేది ఒక నవ్వులమారి పని. ఆడది పరదా వేసుకుని ఒక నల్లటి భూతం లాగా సమాజంలో తిరగవలసి పని నేడు లేనే లేదు. పరదాను సమర్ధించుకోడానికి ఇస్లామిక్ హింసావాదులు చెప్పే కారణాలన్నీ బూటకాలే. వాటికి సైన్స్ పరంగా కానీ, సమాజపరంగా కానీ ఏ విధమైన బలమూ లేదు.

హింసాత్మక ఇస్లాంకు కేంద్రబిందువైన ఇరాన్ లోనే నేడు పరదా మీద తిరుగుబాటు రేగుతున్నది. ఆడవాళ్లే దీనికి ఉద్యమిస్తున్నారు. పబ్లిక్ గా పరదాలను తీసేసి తగలబెడుతున్నారు. 'ఈ చీకటి యుగపు బానిసత్వ గుర్తు మాకొద్దు' అని నినదిస్తున్నారు. అరాచక  ఇరాన్ ప్రభుత్వం వారిని అణచివేస్తున్నది. 'పరదా మాకొద్దు' అని తిరగబడిన మహసా అమిని అనే 22 ఏళ్ల అమ్మాయిని ఇరాన్ మోరల్ పోలీసులు అరెస్ట్ చేసి బాగా కొట్టి చంపేశారు. దీనిమీద ఇరాన్ లో చాలాచోట్ల తిరుగుబాట్లు వెల్లువెత్తుతున్నాయి. అమెరికా వంటి ఉదారవాద దేశాలు ఇరాన్ ను, ఇస్లాం ను తప్పుపడుతున్నాయి.

ఇస్లాం చాలా మారవలసి ఉన్నది. ఆ మార్పు దాని లోపలనుంచే రావాలి. ఎందుకంటే బయటవాళ్ళు చెబితే వినేటంత మానసిక పరిపక్వత దానిలో లేదు. ఈ మాటను పాకిస్తాన్ తో సహా ఎన్నో దేశాలలో ఉన్న ఇస్లామిక్ ఆలోచనాపరులు మేధావులే అంటున్నారు.

ఏ కట్టుబాటైనా, ఏ రూలైనా ఎన్నాళ్లుంటుంది? మారుతున్న కాలంతో అదీ మారక తప్పదు. ఇస్లాం అనేది కూడా కాలానికి అతీతమేమీ కాదు. అదీ కాలంలో పుట్టినదే, కాలంతో మారాల్సిందే.  'నేను మారను' అని కూచుంటే సాగదు. కోట్లాది సంవత్సరాల కాలగమనంలో ఇస్లాం లాంటి మతాలు ఎన్ని పుట్టాయి? ఎన్ని పోయాయి?

విచిత్రమేంటంటే, ఇస్లాం మతం పుట్టిన అరేబియాలోనే దానిపైన తిరుగుబాట్లు వెల్లువెత్తుతున్నాయి.  దీనికి ఆడాళ్లే ముందుకొచ్చి ప్రాణత్యాగాలు చేస్తున్నారు. కానీ, హిందూదేశంలో మాత్రం, చీకటి యుగాల ఇస్లాం ఇంకా ఇంకా ముదురుతోంది. దానిని మారనివ్వకుండా కొంతమంది సాయిబులే అడ్డుపడుతున్నారు. దానికి కొమ్ము కాస్తోంది మన రాజ్యాంగం.  ఎంత గొప్ప రాజ్యాంగాన్ని వ్రాసి మన నెత్తిన రుద్దిపోయారో మహానుభావులు? వారిని రోజూ తలుచుకుని కొబ్బరి కాయలు కొట్టాలి కదూ !

ఇరాన్ లోని ఒరిజినల్ ముస్లిములు 'బురఖా మాకొద్దు' అంటున్నారు. మతం మారి ముస్లిములైన ఒకప్పటి హిందువులు మాత్రం 'బురఖా మాక్కావాలి' అంటున్నారు. అక్కడ వద్దని ఉద్యమాలు చేస్తుంటే, ఇక్కడ కావాలని కోర్టులకెక్కుతున్నారు. భలే కామెడీగా ఉంది కదూ ! 

అది సరేగాని, నేటి కాలంలో కూడా ఆడవాళ్లకు బురఖాలు పరదాలు అవసరమా అసలు?  దీనికింత గోలెందుకు? చిన్నపిల్లాడిక్కూడా అర్ధమౌతుంటే?      

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 22 (డెట్రాయిట్ స్పిరిట్యువల్ రిట్రిట్ విజయవంతం)

సెప్టెంబర్ 14 బుధవారం నుండి, 18 తేదీ ఆదివారం వరకూ అయిదు రోజులపాటు డెట్రాయిట్ లో జరిగిన పంచవటి  స్పిరిట్యువల్ రిట్రిట్ విజయవంతమైంది.

డెట్రాయిట్ రాష్ట్రంలో వెస్ట్ బ్లూంఫీల్డ్ అనే ఒక టౌన్ ఉంది. దాని దగ్గరలో వోల్వరీన్ లేక్ అని ఒక సరస్సు ఉంది. ఆ సరస్సు చుట్టూ వెకేషన్ హోమ్స్ ఉంటాయి. అంటే, సిటీలలో ఉండేవాళ్ళు వీకెండ్స్ లోనో, లేకపోతే సరదాగా కొన్నాళ్ళు గడపడానికో, కొండలలోనో, సర్సస్సుల ఒడ్డునో, వెకేషన్ హోమ్స్ కట్టుకుంటారు. మిగతా రోజులలో అవి ఖాళీగానే ఉంటాయి. అప్పుడప్పుడూ వాళ్లొచ్చి సరదాగా కొన్ని రోజులు ఇక్కడ గడిపి వెళ్ళిపోతూ ఉంటారు. వీళ్ళలో చాలామందికి వాటర్ స్కూటర్లు, మోటార్ బోట్స్ ఉంటాయి. వాటిల్లో ఎక్కి ఆ సరస్సులో సరదాగా తాగుతూ, తింటూ, డాన్సులు చేస్తూ విహరిస్తూ ఉంటారు. 

అలాంటి ఒక వెకేషన్ హోమ్ ను మా స్పిరిట్యువల్ రిట్రీట్ కోసం ఐదురోజులపాటు తీసుకున్నాం. ఈ ఇల్లు వాల్వరీన్ లేక్ ఒడ్డున ఉన్నది. కనీసం నూరేళ్ళ క్రితం కట్టిన ఇల్లని కొందరన్నారు. ఇంటి పక్కనే ఉన్న ఆకాశాన్నంటుతున్న పైన్ వృక్షాల వయసు లెక్కిస్తే కనీసం 150 ఏళ్ళుగా వచ్చింది.  

ప్రస్తుతం మేముంటున్న ట్రాయ్ సిటీ (డెట్రాయిట్) నుండి అది కేవలం గంట ప్రయాణదూరంలో ఉంది. బుధవారం సాయంత్రం డెట్రాయిట్లో ఉన్నవాళ్ళం అక్కడకు చేరుకున్నాం. అప్పటినుంచీ మిగతా మెంబర్స్ రావడం మొదలుపెట్టారు. డల్లాస్, హ్యూస్టన్, సాల్ట్ లేక్ సిటీ, శాక్రమెంటోల నుండి వచ్చిన మెంబర్స్ అక్కడకు చేరుకున్నారు. డెట్రాయిట్ నుండి లోకల్ గా మేమున్నాం. అందరం కలసి ఒక కుటుంబంగా ఐదురోజులపాటు అక్కడ గడిపాము.

ఈ అయిదురోజులలో అందరమూ, కుటుంబ బాధ్యతలు, ఆఫీసు బాధ్యతలు, అక్కడి చిరాకులు, మిగతా వ్యాపకాలన్నింటినీ మర్చిపోయి పూర్తిగా శాంతియుతమైన ఆశ్రమ జీవితాన్ని గడిపాము.  ఆశ్రమమంటే మళ్ళీ ఏవో రూల్స్ తో కూడిన సీరియస్ జీవితమనుకుంటే మీరు పప్పులో కాలేసినట్లే. కలసిమెలసి మాట్లాడుకుంటూ, జోకులతో సరదాగా ఈ ఐదురోజులు గడిచాయి. మళ్ళీ పూర్తిగా సరదా అనుకున్నా తప్పే.  పైకి సరదాగా ఉన్నట్లే కనిపించినా, అంతర్లీనంగా ఆధ్యాత్మిక సరస్వతి ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది.

అసలైన ఆధ్యాత్మిక జీవితమంటే ఎలా ఉంటుందో ఈ అయిదు రోజులలో అమెరికా పంచవటి మెంబర్స్ రుచిచూచారు.

పరిమిత ఆహారం, ప్రతిరోజూ పంచవటికి ప్రత్యేకమైన యోగాభ్యాసం, ధ్యానం, చెట్లదారులలో వాకింగ్, ఆధ్యాత్మికచర్చలు, సందేహాలు సమాధానాలు, అందరూ కలసి వంట చేసుకోవడం, మాట్లాడుకుంటూ తినడం, పనులన్నీ పంచుకుని చేసుకోవడం - ఈ అయిదురోజులు ఎప్పుడు గడిచిపోయాయో తెలియలేదు. ఒక కుటుంబ సభ్యుల మధ్యలో కూడా అలాంటి అవగాహన, ప్రేమ, సరదా ఉండదు. అలా గడిచాయి.

నలభైఏళ్ల సుదీర్ఘ సాధనామార్గంలో నడుస్తూ నేను ప్రాక్టికల్ గా నేర్చుకున్న, డిజైన్ చేసిన సాధనావిధానాలలో ఒక ముఖ్యమైన ధ్యానవిధానాన్ని వీరికి ఉపదేశించాను. సాధన చేయించాను. అంతేగాక, పంచవటి సాధనా మార్గాన్ని స్పష్టంగా వీరికి వివరించాను. దానితో మొదటిసారి వచ్చిన కొందరు కొత్తవాళ్లకు నేనంటే ఉన్న అనుమానాలు, భ్రమలు, భయాలు పటాపంచలై పోయాయి.

తిరిగి వచ్చే నెలలో డెట్రాయిట్ గాంగెస్ లో జరుగబోతున్న రిట్రీట్ లో కలుసుకుందామన్న నిశ్చయంతో అందరం ఆదివారం సాయంత్రానికి తిరుగుప్రయాణం మొదలుపెట్టారు. మళ్ళీ సోమవారం ఎవరి ఉద్యోగాలకు వాళ్ళు పోవాలికదా !

మేము కొంతమంది లోకల్ వాళ్ళం మాత్రం ఆదివారం రాత్రి కూడా అక్కడే ఉండి, సోమవారం ఉదయం బయల్దేరి వెనక్కు వచ్చేశాము. జనసంచారం లేని పెద్ద పెద్ద ఇళ్లలో రాత్రిళ్ళు ఒక్కడినే ఉండటం నాకిష్టం కాబట్టి రాత్రికి నేనక్కడే ఉన్నాను.  ఇందులో  కొసమెరుపేంటంటే, మనుషులు ఉండని మూడంతస్తుల ఈ ఏకాంతగృహంలో, నాకేమీ దయ్యాలు భూతాలు కనిపించలేదు. బహుశా నెనొచ్చానని పారిపోయాయేమో తెలియదు. మొత్తం మీద ఇంటి ఆరా బాగుంది. ఒక్క రూమ్ లో మాత్రం కొంచం నెగటివ్ ఆరా ఉంది. కానీ అది ఆత్మ కాదు.

ఇంతటితో మూడవ అమెరికా యాత్రలో మొదటి రిట్రీట్ విజయవంతంగా ముగిసింది.

రిట్రీట్ ఫోటోలలో కొన్నింటిని ఇక్కడ చూడండి.

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 21 (అమెరికాలో కర్ణపిశాచి)

అమెరికా వచ్చాక కర్ణపిశాచిని ఒకట్రెండు సార్లు అనుకున్నా. ఎందుకంటే, ఈ మధ్య తనతో టచ్ పోయింది. తనుకూడా అలిగినట్టుంది. ఇంతకుముందులాగా అనుకోగానే కనిపించడం మానేశింది. మనక్కూడా ఆ మంత్రాలూ అవీ ఈమధ్యన విసుగు పుట్టాయి. చిన్నప్పటినుంచీ వాయించిన మద్దెళ్ళేగా అవి అందుకే చులకనగా ఉన్నాయి. ఇక ఇండియా మంత్రాలు కాదు, ఏవైనా మెక్సికో మంత్రాల్లాంటివి ట్రై చేద్దామని గట్టిగా నిశ్చయించుకున్నా మొన్ననే.

అలా నిశ్చయించుకున్న మర్నాడు వాకింగ్ కి బయలుదేరా. అయితే రోజూలాగా పొద్దున్నే కాకుండా, రాత్రి భోజనం చేసిన తర్వాత మూడు గంటలాగి, రాత్రి పదకొండుకి బయల్దేరా. ఆ టైం లో కూడా ఒకళ్ళో ఇద్దరో వాకింగ్ చేస్తూ కనిఫిస్తారు. మొన్నొక రాత్రయితే, ఒంటిగంటకు ఎవరో ఒకమ్మాయి ఒక్కతే వాకింగ్ చేస్తూ కన్పించింది. ఏదేమైనా, ఇండియాలో కంటే ఇక్కడ అమ్మాయిలకు రక్షణ ఎక్కువే. లేదా, గేటెడ్ కమ్యూనిటీ కాబట్టి సరిపోతుందేమో, బయటైతే ఇక్కడ కూడా ప్రమాదమేనేమో మరి. తెలిసినవాళ్ళు చెప్పాలి. ఎందుకంటే, లోకల్ న్యూస్ చూస్తుంటే ఇక్కడ కూడా క్రైమ్ రేట్ ఎక్కువగానే కన్పిస్తోంది మరి. 

వీధిదీపాలంటూ ఏమీ పెద్దగా లేవు. అక్కడక్కడా ఉన్నాయి. కాలిబాటవరకూ పరవాలేకపోయినా, లోపల చెట్లూ, బయళ్ళూ చీకటిగానే ఉన్నాయి. నిర్మానుష్యంగా ఉంది. ఒక్కడినే కర్ణపిశాచి మంత్రాన్ని జపిస్తూ నడుస్తున్నా. కానీ తనేమీ పలకడం లేదు.

అలా నడుస్తూ, కొంచం దూరంలో కనిపిస్తున్న ఒక చెట్టు వైపు యధాలాపంగా దృష్టి సారించా. ఆ చెట్టు క్రింద ఒకమ్మాయి నిలబడి ఉంది. చీకట్లో ముఖం కనపడక ఎవరో తెలియడం లేదుగాని, మొత్తమ్మీద అమ్మాయే. చెట్టు మొద్దుకు ఆనుకొని నిలబడి ఉంది. ఇండియాలో లాగా 'ఎవరమ్మాయి నువ్వు? ఇంతరాత్రిపూట ఇక్కడేం పని?' గట్రా ప్రశ్నలు ఇక్కడ వెయ్యకూడదు. ఇతరుల వ్యవహారం మనకనవసరం. ఎవరిష్టం వాళ్ళది. అందుకని తలొంచుకుపోవాలి. అదే పని చేశా.

ఆ చెట్టు దాటుతూ ఉండగా, కర్ణపిశాచి ఒంటినుండి వచ్చే ఒక విధమైన వాసన గుప్పుమంది. విషయం అర్ధమైంది. అయినా సరే, తెలీనట్టు, నా దారిన నేను పోతున్నా.

'ఇక్కడివాళ్ళని అనవసరంగా పలకరించకూడదు గాని, ఆ రూలు మాకు వర్తించదు. చూసి కూడా చూడనట్టు పోతున్నావు. నాటకాలా?' అంటూ బాగా తెలిసిన కర్ణపిశాచి స్వరం వినిపించింది.

వెంటనే ఆగి, తనవైపు చూస్తూ, 'ఇందాకట్నుంచీ పిలుస్తున్నాను. అలా చెట్లకిందా పుట్లకిందా దాక్కొని ఉండకపోతే ఎదురుగా వచ్చి కనపడవచ్చు కదా?' అన్నాను.

'ఎక్కడికి రమ్మంటావు? మీ ఇంటికొచ్చి కనిపించనా? నీ పక్కనున్న శిష్యురాళ్ళు దడుసుకుంటారు. అందుకే నువ్వు వాకింగ్ కి బయల్దేరటం చూసి ఇక్కడ కాపుకాశా' అంది.

'సర్లే రా నడుద్దాం. ఏంటి విశేషాలు? ఈ మధ్యన దర్శనాలు లేవు?' అడిగా.

చెట్టు కిందనుంచి వెలుగులోకి వచ్చింది. తేరిపార చూస్తే, ఇండియాలో బాగా తెలిసిన ఒకమ్మాయిలా ఉంది.

'ఇదేంటి ఈ వేషం?' అడిగా.

'నా ఇష్టం. ఎప్పుడూ ఒకే వేషమైతే ఏం బాగుంటుంది? అందుకే కాసేపు సరదాగా నీకు తెలిసిన వేషంలో వచ్చా' అంది.

'సంగతులు చెప్పు' అన్నా నడుస్తూ.

'ప్రత్యేకంగా ఏమీ లేవు. నా పనేదో నేను చేసుకుంటున్నా. నువ్వు నన్ను పిలవడం లేదుకదా. నీ పనిలో నువ్వు బిజీ అయిపోయావు. కదిలించుకుని కనిపించడానికి నువ్వేమైనా ఇంద్రుడివా చంద్రుడివా?' అడిగింది నిర్లక్ష్యంగా.

నవ్వేసి, 'అంతేలే. చూశావుగా ఇక్కడేం చేస్తున్నానో' అన్నా.

'అన్నేళ్లు పడీపడీ సర్వీస్ చేసి చాలా కష్టపడ్డావుగా. ఇప్పుడైనా కాస్త రిలాక్స్ అవ్వు. మంచిదే, ఎంజాయ్ యువర్ లైఫ్' అంది.

 'ఊ అదే చేస్తున్నా' అన్నా.

'వచ్చి నెలైంది. ఏమన్నా తిరిగి చూశావా ఇక్కడ?' అడిగింది నవ్వుతూ.

నా సంగతి తెలిసికూడా జోకేస్తోందని అర్ధమైంది.

'ఆ బోల్డు చూశా. కాస్ట్ కో, క్రోగర్, వాల్ మార్ట్, హోల్ ఫుడ్స్, ఫ్రెష్ థైమ్ ఇలా ఎన్నో ఉన్నాయి చెప్పాలంటే' అన్నా నవ్వుతూ.

'గొప్పగొప్ప చారిత్రక స్థలాలే చూశావ్. ఇవి చూచాక అమెరికాలో చూడ్డానికి ఇంకేముంటాయిలే? సరే ఎందుకు పిలిచావో చెప్పు మరి' అంది తనూ నవ్వుతూ.

'ఏం లేదు. ఊరకే చాలారోజులైంది కదా, కాసేపు మాట్లాడదామని పిలిచా. అంతే, నాకేముంటాయి నువ్వు చేసిపెట్టే పనులు?' అన్నా.

'అవునూ, నాదొక డౌటు. నీకు బోరు కొట్టడంలేదా? నాకు తెలిసిన ఒక కుటుంబం ఇలాగే అమెరికా అంటూ వచ్చి, మాట్లాట్టానికి దిక్కూ దివాణం లేదని, బయట స్వతంత్రంగా తిరగడానికి లేదని చెప్పి, వారానికే ఇండియా పారిపోయారు. బయటకు పోవు. టీవీ చూడవు. ఎవరితోనూ మాట్లాడవు. వచ్చి నెలైంది. ఎలా తోస్తోంది నీకు? బోరు కొట్టడం లేదా?' అడిగింది.

నవ్వాను.

'ఇక్కడ బోరు కొట్టుకోవల్సిన పని  లేదు. నీళ్ల సప్లై బాగానే ఉంది' అన్నా నవ్వుతూ.

'జోకులాపి విషయం చెప్పు. నేనేం అడుగుతున్నానో నీకర్థమైంది' అంది తను నడుస్తూ.

'ఇండియాలో ఎలా తోచిందో ఇక్కడా అలాగే తోస్తోంది. నన్నెవరూ తొయ్యనవసరం లేదు మొయ్యనవసరం లేదు. బయటవాటి మీద ఆధారపడి బ్రతుకుతూ, అదే బ్రతుకనుకుంటుంటేనే బోరు అనేది ఉంటుంది. నాకు నేనే ఆధారం. నాకు బోరేంటి? అసలు బోరంటే ఏంటి?' అన్నాను.

'అదికాదు. ఒక్కడివే నీలో నువ్వు ఎలా ఉంటావ్ రోజులు రోజులు?' అడిగింది.

'అన్నీ తిరిగి చూస్తుంటావ్ కదా? తెలీదా నీకు? నేనూ రెట్టించా.

'నువ్వేం చెబుతావో వినాలని?' అంది.

'నాకు మనుషులతో పనేముంది? ప్రకృతి ఉంది. నా మనసుంది. ఈ రెంటిలో తిరుగుతూ ఉంటా.  వద్దనుకుంటే నాలో నేనే ఉంటా. బోరేముంది?' అన్నా.

'మరి నన్నెందుకు పిలిచినట్టో ఇప్పుడు?' అడిగింది మళ్ళీ.

'కనిపించి చాలారోజులైంది కదా బతికావో చచ్చావో చూద్దామని' అన్నా.

'చచ్చి చాలా ఏళ్ళైందిలే గాని, నిజంగా పనేమీ లేకపోతే చెప్పు, పోతా. వేరే పనుంది' అంది.

'నాకంటే నువ్వే బిజీగా ఉన్నావే. నిన్ను చూస్తుంటే బాధనిపిస్తోంది. మాకు రిటైర్మెంటన్నా ఉంది. నీకదీ లేదు. సర్లే పోయిరా. నేనూ ఇంటికి పోతున్నా. లేటయితే ఇంట్లో కంగారు పడతారు' అన్నా.

'సరే ఉంటా' అని మరుక్షణం కనిపించడం మానేసింది. తనతోబాటే తన వాసనా మాయమైపోయింది.

అప్పటికే చాలా దూరం నడిచా. చుట్టూ చూస్తే ఎవరూ లేరు. అర్ధరాత్రి అవుతోంది. చలి విపరీతంగా ఉంది. రోడ్లన్నీ నిర్మానుష్యంగా ఉన్నాయి, అప్పుడప్పుడూ ఒకటో రెండో కార్లు మాత్రం పోతున్నాయి. అక్కడే కాసేపు చీకట్లో నేను కూడా ఒక పిశాచం లాగా నిలబడ్డా. కాసేపలా నించున్నాక, వెనక్కు తిరిగి  ఇంటివైపు నడక ప్రారంభించా.

'బోరు' అనేమాట ఎంత విచిత్రమైనదో? మనసు లాగే దానికీ ఉనికి లేదు. కానీ ప్రపంచంలో అందరినీ పిచ్చోళ్ళని చేసి ఆడిస్తోంది. పనీపాటా ఏదీ లేకపోయినా, బోరు కొడుతోందని చెప్పి, ఊరకే ఏవేవో పనులు కల్పించుకుని తిరుగుతూ ఉండే కోట్లాది మనుషులందరూ దాని బానిసలేగా? ఉన్నవాటికంటే లేనివే మనిషిని ఎక్కువగా బాధపెడతాయేమో? వెంటాడతాయేమో?

నిజానికి మనసూ లేదు, బోరూ లేదు. కానీ ఈ రెండూ కోట్లాది జనాన్ని పిచ్చోళ్ళని చేస్తున్నాయి, ఎంత విచిత్రం !!

బోరెక్కడుంది? అసలేంటది?

ఊరకే నడుస్తున్నా.

చూస్తుండగానే ఇల్లొచ్చేసింది.

తాపీగా నా గదికి చేరి నిద్రకుపక్రమించాను.

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 20 (ఏముంది?)

జననమరణాల హద్దులను అధిగమిస్తూ

కర్మఫలితాల పద్దులను తిరగరాస్తూ

అమేయమైన గమనంతో

అనంతమైన శూన్యంలో

అదుపులేకుండా పారుతోందొక

అజరామర దృష్టి

అది చూడనిదేముంది?

అది తెలియనిదేముంది?

కాంతిభూమికల అంచులను దాటిపోతూ

భ్రాంతి వీచికల పంచలను కూలదోస్తూ

అలౌకిక లోకంలో

అగాధపు మౌనంలో

అన్నీ తానే అవుతోందొక

అపరాజిత సరళి

అది పొందనిదేముంది?

అది అందనిదేముంది?

తననుంచి తననే

నిరంతరం సృష్టించుకుంటూ

తనదేహాన్ని తానే

అనుక్షణం నరుక్కుంటూ

తన విలయాన్ని తానే

నిరామయ సాక్షిగా చూస్తూ

ఉండీ లేని స్థితిలో

లేమై ఉన్న ధృతిలో

తెలిసీ తెలియని గతిలో

నిలిచి కదులుతోందొక

నిరుపమాన తరళి

అది కానిదేముంది?

అది లేనిదేముంది?

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 19 (బ్రతుకుబాట)

ఏ కళ్ళను చూచినా

ఏదో వెదుకులాట

ఏ మనిషిని చూచినా

అదే బ్రతుకుబాట

తెలియని గమ్యాలు

తెరవని నయనాలు

ఆగని పయనాలు 

అందని మజిలీలు

ప్రతి బ్రదుకులోనూ

బావురంటోందొక వెలితి

ప్రతి పరుగులోనూ

ఆవిరౌతోందొక ప్రగతి

ఊహల ఉద్వేగాలకూ

నిజాల నిట్టూర్పులకూ

నిరంతర స్నేహమేగా

మనిషి జీవితం

అది ఇండియా అయినా సరే

ఇంకెక్కడైనా సరే

మనకది అర్థమైనా సరే

కాకపోయినా సరే

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 18 (అమెరికాలో అత్యంత ఖరీదైన వస్తువు)

సుందరి ఈరోజు కూడా ఇండియానుంచి ఫోన్ చేసింది.

ఆ సమయంలో కిటికీలోంచి బయటకు చూస్తూ, ఆకాశంతో మేఘాలతో మాట్లాడుతున్నా.

విసుగ్గా ఫోనెత్తి, 'ఏంటి ముఖ్యమైన పనిలో ఉంటే డిస్టర్బ్ చేస్తున్నావ్? మరొక సందేహమా? త్వరగా చెప్పు. అవతల చాలా పనుంది' అన్నా దాదాపు అరుస్తున్నట్టు.

ఆమె భయపడిపోయి, 'సారీ డిస్టర్బ్ చేసినట్టున్నాను. పోనీలే మళ్ళీ చేస్తాలే' అంది అపాలజెటిగ్గా.

'అదే మండేది, పోస్ట్ ఫోన్ మెంట్ అంటే నాకు నచ్చదని తెలుసుగా? షూటిట్' అన్నా ఉరుముతూ.

ఆ అమ్మాయి బిక్కచచ్చిపోయి, నసుగుతూ, 'ఏం లేదు. చిన్నదే. ఎక్కువ టైం తీసుకోను. అమెరికాలో అతి ఖరీదైన వస్తువేంటి?' అడిగింది.

నాకు నవ్వుతో కొరపోయింది.

తమాయించుకుని, 'వెరీ గుడ్ మంచి సందేహం అడిగావ్. ఐ లైక్ ఇట్. చెబుతా విను. కల్మషం లేని నవ్వు.' అన్నా

తనకర్ధమైంది నేను సీరియస్ గా లేకపోయినా ఉన్నట్టు నటిస్తున్నానని.

'నేనడిగింది వస్తువుల గురించి' అంది కోపంగా.

'నే చెబుతున్నది వాస్తవాల గురించి' అన్నా నవ్వుతూ.

'అదేంటి అంత అమెరికాలో మీకెక్కడా స్వచ్ఛమైన నవ్వు కనపడలేదా?' అంది.

'అమెరికాలోనే కాదు, ఇండియాలో కూడా కనపడలేదు ఎక్కడో తప్ప' అన్నా.

'ఎందుకలా?' అడిగింది.

'చెబితే శానా ఉంది. ఇంటే ఎంతో ఉంది. ఇనే ఓపిక నీకుందా?' అడిగా.

'ఉంది కాబట్టేగా మీకు ఫోన్ చేసింది' అంది తగ్గకుండా.

'సరే విను' అంటూ నోటికొచ్చిన ఈ కవిత వినిపించా.

కొన్ని ప్లాస్టిక్ నవ్వులు

కొన్ని గ్యాస్ట్రిక్ నవ్వులు

(గ్యాస్ట్రిక్ అంటే తిన్నదరక్క నవ్వే నవ్వులన్నమాట)

కొన్ని అబద్దపు నవ్వులు

కొన్ని అసహ్యపు నవ్వులు

కొన్ని అనుమానపు నవ్వులు

కొన్ని అహంకారపు నవ్వులు

కొన్ని తప్పదన్నట్టు నవ్వులు

కొన్ని ఒప్పుకోలేని నవ్వులు

కొన్ని అవసరార్ధపు నవ్వులు

కొన్ని జడపదార్ధపు నవ్వులు

కల్మషం లేని నవ్వు

ఈ లోకంలో ఎంతో అరుదు

అలా నవ్వగలిగే వారికి

నేనిస్తా చక్కటి బిరుదు

పసిపాప ముఖంలో కూడా

కల్మషం కస్సుమంటోంది

ప్రతివారి జీవితాలలో

చిరాకు బుస్సుమంటోంది

కల్మషం లేని మనసును

కావలించుకోవాలనుంది 

కడుపారా నవ్వే మనిషిని

కాళ్లకు మొక్కాలనుంది

అన్నా.

అట్నుంచి నిశ్శబ్దం.

విషయం తనకర్థమైందని నాకర్ధమైంది.

ఫోన్ పెట్టేసి మేఘాల వైపు దృష్టి సారించా.

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 17 (ఆకలి - ఆచారం)

నా శిష్యురాళ్ళలో చాలామంది సందేహ సుందరీమణులున్నారు. వాళ్లకు సహజంగానే బోలెడు సందేహాలొస్తుంటాయి. ఎవరైనా టీవీ గురువును అడిగితే వాళ్ళ సందేహాలు చక్కగా తీరుతాయి. నాబోటి వాణ్ణడిగితే వాళ్ళ డౌట్లు ఎలా తీరుతాయనేది నాకెప్పటినుంచో ఉన్న పెద్ద సందేహం. నా సందేహాన్ని ఎవరినడగాలా అని అమెరికాలో బెడ్ మీద పడుకొని నిన్న తెగ ఆలోచిస్తున్నా.

ఇంతలో ఇండియానుంచి ఫోనొచ్చింది.

'గురువుగారు నాదొక సందేహం' అందొక సందేహసుందరి.

'గో ఎహెడ్' అన్నా అమెరికన్ ఇంగ్లిష్ యాసలో.

'మనవాళ్ళు ఎన్నో ఆచారాలు పాటిస్తూ ఉంటారు కదా ! ప్రతిదానికీ అది చెయ్యాలి, ఇది చెయ్యకూడదు అని ఎన్నో చెబుతూ ఉంటారు కదా !' అని ఇంకా ఏదో చెప్పబోతోంది.

'నా వాళ్ళు ఎవరూ అలా చెప్పరు. అలా చేప్పేవాళ్ళని నా దగ్గర రెండ్రోజులు కూడా ఉండనివ్వను. నీకు తెలుసుగా ఆ సంగతి?' అన్నాను.

'తెలుసనుకోండి. అలా చెప్పేవాళ్ళు చాలామంది ఇప్పుడు ఎక్కడ చూసినా తయారయ్యారు. ఇది టీవీ, యూట్యూబ్ పైత్యమని మీరు చాలాసార్లు చెప్పారు కూడా. అదికాదు నేనడిగేది' అంది.

'ప్రొసీడ్' అన్నా మళ్ళీ అదే యాసలో.

'అలా అది తినకూడదు, ఇది తినకూడదు అంటూ ఆచారాలు పాటించేవాళ్లే అవసరమైతే ఉల్లిపాయ, వెల్లుల్లిపాయ, ఎగ్గు మొదలైనవి బాగా లాగిస్తూ ఉంటారు కూడా. అంతేకాదు, పాతకాలంలో బాలింతలకు బ్రాందీ పట్టించేవాళ్ళుట కదా? ఇది ఆచారవంతులు కూడా చేసేవాళ్ళట కదా? ఆఫ్ కోర్స్ ఇప్పుడు పబ్లిగ్గా చేస్తున్నారనుకోండి. మన హైదరాబాద్ లో అయితే, ఆడాళ్లే బార్లకొచ్చి సీసాలు కొనుక్కుపోతున్నారు. అదికూడా దాటేసి, కాలేజీ అమ్మాయిలే డ్రగ్స్ కి అలవాటు పడుతున్నారు. ఇదంతా ఏంటి?'అడిగింది.

'చూడమ్మా. నీ సందేహానికి నా సమాధానం విను' అంటూ ఒక పద్యం వినిపించా

ఆకటికి దొలగు ఆచారవిధులెల్ల

చీకటికి దొలగు సిగ్గులెల్ల

వేఁకటికి దొలగు వెనుకటి బిగువెల్ల

విశ్వదాభిరామ వినురవేమ

'ఇదేంటి ఇది వేమన్న పద్యమా?' అడిగింది అనుమానంగా.

'వేమన్న కాకపోతే ఇంకొక రామన్న ఎవడైతే ఏంటి? విషయం ముఖ్యం గాని. అర్థమైందా లేదా?' అడిగాను.

'అర్ధం కాలేదు. నేను తెలుగు పండితురాలిని కాను' అంది నీరసంగా.

'నేనూ కాను. ఏదో నోటికొచ్చింది చెప్పా' అన్నా.

'మరెలా?' అంది.

'ఏముంది. వెరీ సింపుల్. ఏదైనా తెలుగు డిక్షనరీ పట్టుకో. చూడు. అర్ధాలు తెలుస్తాయి. అప్పుడు నాక్కూడా కాస్త వివరించి చెప్పు' అన్నా ఐఐటీ ప్రొఫెషర్ లాగా ఫీలౌతూ.

'మరి ఈలోపల అమెరికాలో కూచుని మీరేం చేస్తారు?' అడిగింది కోపంగా.

'ఇక్కడ పనీపాటా లేకుండా కూర్చొని  ఏమీ లేను. బెడ్ మీద పడుకోని నీతో మాట్లాడుతున్నా. ఎంతపని చేస్తున్నానో చూడు. అన్నీ నేనే చెబితే ఇక మీరు చేసేదేముంది? కాస్త హోమ్ వర్క్ చెయ్యండమ్మా. ఎంతసేపూ యూట్యూబ్ చూడటమే జీవితం కాదు మరి' అన్నాను కోపంగా.

ఆమెక్కూడా కోపం వచ్చినట్టుంది. టక్కున ఫోన్ పెట్టేసింది.

నేను నవ్వుకుంటూ బెడ్ మీద వెనక్కు వాలా.

ఆకలి ఎదురైతే అచారాలన్నీ తప్పుకుంటాయి. చీకటి కమ్ముకున్నా తప్పుకుంటాయి. అవసరం ఆవురంటే కూడా  ఆచారాలు ఆవిరైపోతాయి. అన్నీ బాగున్నపుడే ఆచారాలు. అవసరం అన్నింటినీ నేర్పిస్తుంది, మార్పిస్తుంది.

రిలాక్స్ అవుతూ కళ్ళుమూసుకున్నాను.

'అన్నింటికంటే అవసరం గొప్పది నాన్నా' అన్న జిల్లెళ్ళమూడి అమ్మగారి మాటలు నాలో ప్రతిధ్వనించాయి.

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 16 ( ఎంకి పెళ్లి - సుబ్బి చావు)

'ఎంకి పెళ్లి సుబ్బి చావుకొచ్చింది' అనేది సామెత. ఏం ఎంకి పెళ్లిచేసుకోకపోతే సుబ్బి చావదా? ఇక్కడే శిలాశాసనంగా ఉండిపోతుందా? అని వితండవాదం చేస్తే ఎవరూ ఏమీ చెప్పలేరు గాని, రెండు సంఘటనలు ఒకదానివెంట మరొకటి జరిగితే ఈ విధంగా అంటారు మరి.

ఇంగ్లీషువాళ్ళు మన సామెతలను నమ్ముతారో లేదో నాకు తెలీదు. మనం నమ్మకపోతే సూర్యుడు ఉదయించకుండా ఉంటాడా? ఉండడు కదా? ఇదీ అంతే.

లీజ్ ట్రాష్ బ్రిటిష్ ప్రధానమంత్రి అయింది. ఆమెకు అధికారపత్రాన్ని చేతికి ఇచ్చిన రెండో రోజే రెండో ఎలిజబెత్ రాణి హరీమంది. ఇది చూస్తే నాకు పై సామెత గుర్తొచ్చింది.

రెండో ఎలిజబెత్ రాణి 21  ఏప్రియల్ 1926 న లండన్లో పుట్టింది. సూర్యుడు ఉచ్ఛస్థితి. రాహుకేతువులు ఉచ్ఛస్థితిలో ఉన్నారు, శని ఉచ్ఛస్థితిలోకి వస్తాడు. కుజుడు ఉచ్ఛస్థితిలో ఉన్నాడు. గురుబుధులు నీచస్థితిలో ఉన్నప్పటికీ నీచభంగ రాజయోగం పట్టింది. ఆశ్లేషా నక్షత్రం 4 పాదం, కర్కాటక రాశి అయింది. మహారాజయోగాలు ఎలా ఉంటాయో ఈ జాతకాన్ని చూస్తే అర్ధమౌతుంది. అందుకే ప్రపంచంలో అనేక దేశాలకు మహారాణిగా 70 ఏళ్లపాటు ఒక వెలుగు వెలిగింది.  

గోచార గ్రహాల స్థితి

గురువు నవమం నుంచి అష్టమంలోకి వస్తున్నాడు. ప్రాణగండం. శని సప్తమం నుంచి షష్ఠంలోకి వస్తున్నాడు. ఇదీ మంచి సూచన కాదు. రాహుకేతువులతో అర్గళం పట్టింది. ఆయుష్షు అయిపోయింది. అయితేనేం పూర్ణాయుష్కురాలై 96 ఏళ్ళు బ్రతికింది. కానీ చివరకు తెలుగు సామెతను నిజం చేస్తూ వెళ్ళిపోయింది. పోతూ పోతూ కనీసం మన కోహినూర్ వజ్రాన్నైనా మనకివ్వకుండా వెళ్ళిపోయింది.

సర్లే ఏం చెయ్యగలం ఎవరి ఖర్మ వారిది. చావులో రాజనీ పేదనీ తేడా ఏముంటుంది? ఈ జన్మలో రాజు మరుజన్మలో బంటు, ఈ జన్మలో బంటు మరుజన్మలో రాజు. సృష్టి ఎంత విచిత్రమైనదో?

రామాయణకాలంలో సీతాదేవికి సేవ చేసిన రాక్షసవనిత త్రిజట, ఆ పుణ్యబలం చేత, ఈ జన్మలో విక్టోరియా మహారాణిగా పుట్టిందని  ఇండియాకు రాణి అయిందని ఉపాసని మహరాజ్ అనేవారు. మెహర్ బాబా కూడా అదేమాటను అన్నారు.

ముందటి జన్మలలో లెక్కలేనన్ని మంచిపనులు చేసినవాళ్లకు మరుసటి జన్మలో ఇలాంటి మహరాజయోగాలు కలుగుతాయి. కానీ ఆ పుణ్యబలం ఖర్చైపోయాక మళ్లీ మామూలు జన్మలే వస్తాయి.

ఎలిజబెత్ రాణి మరుజన్మలో ఎక్కడ పుట్టబోతోందో తెలుసుకోవాలని ఉందా? కుదరదు గాక కుదరదు.

కొన్ని అలా లాకర్లలో ఉండిపోవలసిందే, కోహినూర్ వజ్రం లాగా.

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 15 (Liz Truss Vs Rishi Sunak Astrology)

యూకే నూతన ప్రధానిగా ఈరోజు లిజ్ ట్రస్ ఎన్నికైంది. రిషి శునక్ ఓడిపోయాడు. వీళ్ళ జాతకాలు పైపైన పరిశీలిద్దాం.

రిషి శునక్ భారతీయసంతతికి చెందినవాడు. ఇన్ఫోసిస్ నారాయణమూర్తి అల్లుడు. ఇతను మే 12,1980 న సౌతాంఫ్టన్ లో పుట్టాడు. రేవతి నక్షత్రం 4 వ పాదం. మీనరాశి అయింది. 

ప్రస్తుతం గోచార గురువు మీనంలో జననకాల చంద్రుని మీద ఉన్నాడు. అయితే వక్రించి ఉంటూ కుంభంలోకి పోతున్నాడు. ఇది నష్టాన్నిస్తుంది. మొదట్లో అంతా బాగానే ఉన్నట్లు కనిపిస్తుంది, కానీ చివరకు పరాజయం వరిస్తుంది. వెరీ సింపుల్.

గోచార శని, లాభస్థానంలో ఉంటూ వక్రించి దానికి వ్యయస్థానమైన దశమంలోకి పోతున్నాడు. ఇది మంచి సూచన కాదు. మొదట్లో లాభం కనిపిస్తుంది. కానీ చివరకు వృత్తిపరంగా నష్టం ఎదురౌతుంది. కనుక ఓటమిని చవిచూచాడు.

లిజ్ ట్రస్ జూలై 26,1975 న ఆక్స్ ఫర్డ్  లో పుట్టింది. శతభిషా నక్షత్రం 3 వ పాదం కుంభరాశి అయింది.

గోచార గురువు, ధనస్థానంలో నుంచి లగ్నంలోకి వస్తున్నాడు. ఇది విజయసూచన.

గోచారశని, ద్వాదశంలోనుండి లాభస్థానానికి పోతున్నాడు. అంటే, మొదట్లో వెనుకబడినట్లు కనిపించినా, చివరకు లాభాన్ని పొందుతుందని సూచన.

పరుగుపందెం మొదలైనప్పుడు అదే జరిగింది. మొదట్లో శునక్ గెలుస్తాడని అందరూ అనుకున్నారు. రాన్రాను పరిస్థితి మారిపోతూ వచ్చింది. శునక్ వెనుకబడ్డాడు.  ట్రస్ ముందుకొచ్చింది. గెలిచింది.

ఏ సంఘటననైనా నిర్ణయించే గ్రహాలలో రాహుకేతువులు కూడా ప్రధానపాత్రలలో ఉంటాయి. ఇవి ఈ జాతకాలలో ఎక్కడున్నాయో చూద్దాం.

ప్రస్తుతం వీరు మేష - తులా రాశులలో ఉన్నారు. రిషి జాతకంలో, మీనరాశి నుండి వీరు 2-8 ఇరుసులో ఉంటారు. ఇది మంచిది కాదు. అదే లీజ్ జాతకంలో నైతే, 3-9 ఇరుసులో ఉంటారు. విజయానికి ఇది మంచి యోగం. కనుక లీజ్ గెలిచింది.

చూడటానికి చాలా సింపుల్ గా కనిపించిన ఈ ఎన్నిక వెనుక, కనిపించని రాజకీయాలు, లాబీయింగులు, రేసిజం కోణాలు, ఇంకా ఎన్నో ఉంటాయి. శునక్ ను చెడుగా చిత్రీకరించి అతని విజయావకాశాలను నీరు గార్చడంలో మీడియా కూడా ప్రధానపాత్ర పోషించింది. దానివెనుక ఎవరున్నారో ఊహించడం పెద్ద కష్టమేమీ కాదు. అవన్నీ వివరించడం నా అభిమతం కూడా కాదు.

అయినా, భారతీయసంతతికి చెందినవాడు బ్రిటిష్ ప్రధానమంత్రి అంత సులభంగా ఎలా అవుతాడు? తెల్లదేశాలు, ముస్లిందేశాలు ఎలా ఒప్పుకుంటాయి? ఇండియా ఎదుగుతుంటే యూరప్, మిడిల్ ఈస్ట్, అమెరికా, చైనా, ఇంకా ఏ ఇతరదేశమూ ఒప్పుకోదు. ఇది చాలా చిన్న విషయం, దీనిని అర్ధం చేసుకోడానికి జ్యోతిష్యం ఎందుకు? ఇంటర్నేషనల్ ఎఫైర్స్ తెలిస్తే చాలు. కాకపోతే, సరదాగా  జ్యోతిష్య కోణాలను  చూస్తున్నామంతే.

తెరవెనుక ఎన్ని కుంభకోణాలు జరిగినా, చివరకొచ్చే గెలుపు ఓటములు మాత్రం జాతకచక్రంలో స్పష్టంగా కనిపిస్తూనే ఉంటాయి. అదొక్కటే నేను చెప్పదలుచుకున్నది !

దీనిపైన చేసిన వీడియోను ఇక్కడ చూడండి మరి !

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 14 (Beware of Vampires)

మొన్నామధ్యన డెట్రాయిట్లోనే ఉన్న శిష్యుడు సాయి వాళ్ళింటికి వెళ్ళొచ్చాము. మాటల మధ్యలో వాళ్ళ ఆఫీసులో జరిగిన మతమార్పిడి ప్రయత్నాన్ని గురించి సాయి చెప్పుకొచ్చాడు. దీనిమీద చేసిన వీడియోను ఇక్కడ చూడండి.

ఇండియాలోనే కాదు, ఇక్కడ కూడా క్రైస్తవ మతప్రచారం ఉంది. ఏమాత్రం వీక్ గా కనిపించినా బుట్టలో వేసేసుకుందామని చూసేవాళ్ళు ఇక్కడ కూడా ఉన్నారు. అమెరికా ఆఫీసుల్లో కూడా ఇదుందంటే విచిత్రమనిపించింది. సాయి చెప్పినది వింటుంటే నాకు వాంపైర్లు గుర్తొచ్చారు.

వాంపైర్స్  మీద తీసిన అనేక సినిమాలు హాలీవుడ్ లో ఉన్నాయి. వాంపైర్లు మన మధ్యనే ఉంటారని, మాయచేసి రక్తం పీల్చేసి మనల్ని కూడా వాళ్లలో కలిపేసుకుంటారని ఆ సినిమాలలో చూపిస్తారు. అది నిజమే. కాకపోతే, చాపక్రింద నీరులాగా మెల్లిగా మనకు బోధలు మొదలుపెట్టి, మనల్ని మతం మార్చాలని చూసే మనుషులే అసలైన వాంపైర్లు. అసలైన రక్తపిశాచాలు వీళ్ళే.

సహజంగానే ఇక్కడి తెల్లవాళ్లకు రేసిజపు దురహంకారం ఎక్కువ. అందులోనూ తెల్లతోలు ఆడవాళ్ళలో మరీ ఎక్కువగా దీనిని గమనిస్తున్నాను. దీనికితోడు క్రైస్తవం కూడా కలిస్తే ఇక చెప్పనక్కర్లేదు. అసలే కోతి, ఆ తర్వాత ఏదో అయింది అన్నట్లుగా తయారౌతుంది పరిస్థితి.

నల్లవాళ్ళు కొంచం పరవాలేదు. వాళ్ళు కూడా మనలాగే ఏదో ఒక అభద్రతాభావంలో బ్రతుకుతున్నారు. కనుక, నార్మల్ గా, సాదాసీదాగా ఉంటారు. కానీ తెల్లపీనుగులు, అందులోనూ మన ఇండియా అంటే తెలియని దురహంకార క్రిస్టియన్స్ అయితే, మనల్ని పురుగుల్లాగా చూస్తారు. ఆఫ్ కోర్స్ మనతో ప్రస్తుతం వాళ్లకు అవసరం ఉంది గనుక, బయటకు అనకపోయినా, లోపల మాత్రం మనమంటే వాళ్లకు మంటే. కులపిచ్చి అని మనల్ని అంటారు గాని, వీళ్ళ రేసిజం ముందు మన కులపిచ్చి ఎందుకూ పనికిరాదు.

ఇంతకీ రేసిజం అంటే ఏంటి? రంగు, జాతి ఇవేగా? వీటికి తోడు ధనమదం, దానికి తోడు మతపిచ్చి కలిస్తే ఇక చెప్పేదేముంది?

అయినా, తాతకు దగ్గులు నేర్పినట్టు, మనకి మతం గురించి చెప్పబోవడం ఎంత సాహసమో వీళ్ళకెప్పుడర్ధమౌతుందో? ఎప్పుడంటే, వీళ్లకు ధాటిగా మనం సమాధానం చెప్పగలిగినప్పుడే అది సాధ్యమౌతుంది.  అలా చెప్పగలగాలంటే, ముందు మన గురించి మనకు తెలిసుండాలి. మన గురించి మనలో ఎంతమందికి తెలుసు? అన్నదే అసలైన ప్రశ్న.

మనకేమీ తెలీదని వాళ్ళనుకుంటారు. వాళ్లదాంట్లో ఏదో ఉందనీ అనుకుంటారు. రెండూ తప్పులే. ఈ భ్రమల్లో పడి మనల్నేదో ఉద్దరించాలని ప్రయత్నిస్తారు.

All good words will have a bad side to them, especially so, when they are intended to convert you.

Beware of the good words !

మూడవ అమెరికా యాత్ర - 13 (మార్షల్ ఆర్ట్స్ అభ్యాసం - టెక్కీ షోడాన్ కటా)

ఇప్పుడు, ఆధ్యాత్మికప్రపంచంలో నుంచి  కొంచెం మార్షల్ ఆర్ట్స్ ప్రపంచంలోకి తొంగి చూద్దాం. ఆఫ్ కోర్స్ నా వరకూ రెండూ ఒకటే. కానీ మీరు ఇవి రెండూ వేర్వేరని అనుకుంటున్నారు గనుక మీకోసం ఇలా అంటున్నాను.

22 ఏళ్ళవయసులోనే నేను కరాటేలో మొదటి బ్లాక్ బెల్ట్ సాధించాను. ఇది 1985 లో జరిగింది. ఆ తర్వాత అనేక మార్షల్ ఆర్ట్ లతో ప్రయోగాలు చేశాను. కానీ, సర్వీస్ లో ఉన్నపుడు ప్రతిరోజూ అభ్యాసం చేయడం కుదిరేది కాదు. కానీ రోజుమార్చి రోజైనా సరే, రోజుకు మూడుగంటల అభ్యాసం చేసేవాడిని. ఎందుకంటే రైల్వేలో నా ఉద్యోగం రాత్రీపగళ్ళతో, తిండీతిప్పలతో సంబంధం లేకుండా ఉండేది. అయితే, అలాంటి ఉద్యోగబాధ్యతలలో కూడా, అభ్యాసాన్ని మానకుండా చేస్తూ ఉండేవాడిని. అలా చేస్తూనే రెండు కరాటే స్కూళ్లను నడిపాను. దాదాపు రెండు వందల మంది శిష్యులకు ఉచితశిక్షణ నిచ్చాను. ఇదంతా 35 ఏళ్ల క్రితం జరిగింది.

ఇప్పుడు రిటైరయ్యాక నా అభ్యాసాలకు బోలెడంత సమయం దొరికింది.

ప్రస్తుతం అమెరికాలో -- ధ్యానసాధన, బ్లాగు పోస్టులు వ్రాయడం, పుస్తకరచన, బోధన, ఉత్తర ప్రత్యుత్తరాలు, శిష్యుల ఫోన్స్ చూసుకోవడం, వీడియోలు చెయ్యడం, ఈ పనుల మధ్యలో యోగా, మార్షల్ ఆర్ట్స్ అభ్యాసాలు కూడా యధావిధిగా సాగుతున్నాయి.

అలా చేసినదే ఈ కటా అభ్యాసం.

'పదివేల టెక్నిక్స్ ను నేర్చుకున్న వాడంటే నాకు భయం లేదు. ఒకే ఒక్క టెక్నిక్ ను పదివేల సార్లు అభ్యాసం చేసినవాడంటే నేను భయపడతాను' అనేవాడు బ్రూస్ లీ.

కటా అభ్యాసాలు అలాంటివే. వీటిని కొన్నివేలసార్లు ప్రాక్టీస్ చెయ్యగా చెయ్యగా ఈ టెక్నిక్స్ మనలో ఇంకిపోతాయి. అప్పుడు అనుకోకుండా ఏదైనా పరిస్థితి ఎదురైనప్పుడు, అసంకల్పితంగా అవే మూమెంట్స్ వచ్చేస్తాయి.

ప్రస్తుతం మీరు చూస్తున్న ఈ కటాను షోటోకాన్ కరాటేలో 'టెక్కీ షోడాన్ కటా' అంటారు. ఒకినావా కరాటే స్టైల్స్ లో అయితే 'నైహాంచి కటా' అంటారు. ఎన్నో అఫెన్స్, డిఫెన్స్ టెక్నీక్స్ ఈ కటాలో ఇమిడి ఉంటాయి. పైపైన చూచేవారికి ఇది అర్ధం కాదు. దీని 'బుంకాయ్' (ప్రాక్టికల్ అప్లికేషన్) తెలిస్తేనే ఇందులో ఉన్న టెక్నీక్స్ అర్ధమౌతాయి. అవి ఎలా ఉంటాయో, ఎంత ప్రమాదకరమైనవో వేరే వీడియోలో చూపిస్తాను.

అయితే, అలా చూపించాలంటే నాకొక సహాయకుడు కావలసి వస్తుంది. ప్రస్తుతం నా మార్షల్ ఆర్ట్స్ శిష్యులెవరూ ఇక్కడ లేరు. అందరూ ఇండియాలో రకరకాల ఉద్యోగాలలో స్థిరపడి ఉన్నారు. నేను రిటైరయ్యాను. వాళ్ళు కూడా రిటైర్మెంట్ దగ్గరలో ఉన్నారు. ఇక్కడ సహాయకుడు ఎవరైనా దొరికాక ఈ కటా టెక్నీక్స్ ను ప్రాక్టికల్ గా ఎలా వాడాలో వివరించే వీడియో చేస్తాను.

ప్రస్తుతానికి నా కటా ప్రాక్టీస్ ను ఈ వీడియోలో ఇక్కడ చూడండి. వివరణను వినండి.