షాంపేన్ సిటీలో రెండువారాలుండి, స్పిరిట్యువల్ రిట్రీట్ నిర్వహించి, నిన్ననే మళ్ళీ డెట్రాయిట్ కు తిరిగి వచ్చేశాం. వచ్చేటప్పుడు కూడా AMTRACK రైల్లోనే ప్రయాణం. మళ్ళీ చికాగో వచ్చి, అక్కడ రైలు మారి, ట్రాయ్ సిటీకి చేరుకున్నాం. ఉదయం తొమ్మిదికి రైలెక్కితే రాత్రి తొమ్మిదికి ట్రాయ్ కి వచ్చేశాము. మధ్యలో చికాగోలో ఒక గంట వెయిటింగ్.
సౌత్ నుంచి నార్త్ కి వెళుతున్నాం కాబట్టి చలి పెరుగుతుంది. చికాగో నుంచి ట్రాయ్ వెళ్లే దారిలో కంట్రీసైడ్ అంతా మంచుతో కప్పబడి కనిపించింది. ఇళ్లన్నీ మంచులో ఉన్నాయి. న్యూయార్క్ లో కూడా గత వారం చాలా ఎక్కువగా మంచుకురిసి కొంతమంది చనిపోయారు కూడా. అక్కడ ఐదడుగుల ఎత్తులో మంచు పేరుకుంది.
బ్యాటిల్ క్రీక్, డెట్రాయిట్, డియర్ బార్న్, రాయల్ ఓక్, ట్రాయ్ అన్ని సిటీలూ వర్షం పడినట్లు రోడ్లన్నీ తడిగా ఉన్నాయి. ఈరోజు థాంక్స్ గివింగ్ డే. రేపు బ్లాక్ ఫ్రై డే. కనుక, ఇక్కడ హాలిడే. ప్రతి సిటీలోనూ రోడ్లన్నీ నిర్మానుష్యంగా ఉన్నాయి. షాపులన్నీ మూసేసి ఉన్నాయి.
ట్రెయిన్లో నా ప్రక్కన ఒక అమెరికన్ అబ్బాయి కూచున్నాడు. చికాగోలో చదువుకుంటూ, కలమజూ అనే ఊరిలో ఉన్న పేరెంట్స్ దగ్గరకు వస్తున్నాడు. తనకు ఇండియన్ మ్యూజిక్ అంటే ఇష్టమని దానిపైన రీసెర్చి చేస్తున్నానని చెప్పాడు. ఇండియానాపోలిస్ లో ఏదో ఇండియన్ మ్యూజిక్ కాన్సర్ట్ జరిగితే అక్కడకు వెళ్లి మరీ విన్నానని చెప్పి ఆ వీడియో చూపించాడు.
ఇండియన్ మ్యూజిక్ ఎంత గొప్పదో అతనికి వివరించి చెప్పాను. బసంతి, ఆనందభైరవి, యమన్ కళ్యాణి, దీపక్, మేఘమల్హార్ మొదలైన హిందూస్తానీ రాగాలను గురించి, తాన్సేన్ మొదలైన మహాగాయకుల గురించి, యోగానికీ సంగీతానికీ ఉన్న సంబంధం గురించి అతనికి వివరించాను. ఇండియన్ మ్యూజిక్ మీద రీసెర్చి చెయ్యమని అతనికి చెప్పాను. గంట తర్వాత కలమజూ స్టేషన్ వచ్చినపుడు వదల్లేక వదల్లేక తన బ్యాగ్ తీసుకుని దిగిపోయాడు.
రాత్రి తొమ్మిదికి ట్రాయ్ లోని మా ఇంటికి చేరుకున్నాం.
చికాగో పరిసరాలు
