వరద కళ్ళాపి

వరదగాలి 

కడలినీటిని

కళ్ళాపి జల్లి పోయింది

రెండ్రోజులు

ఆశ్రమం జలమయం

మనసు నీటిపై నావయింది

చీకట్లో వరదలో

ఒంటరిగా మేము

ఆనందం వెల్లువయింది

ఉత్తదైన ఉనికి

కేవలం తానై మిగిలింది

యుగాల గతం

నేనంటూ ఎదురైంది

వరద వెల్లువలో

వ్యక్తిత్వం సమాధి అయింది

ప్రపంచం ఉందో లేదో?

ఎవరిక్కావాలి?

మేమున్నామో లేమో?

ఎందుకడగాలి?

అసహజప్రకృతి

సహజస్థితిని

సన్నిధికి చేర్చింది